My Perfectly Ruined Summer Romance

Hoofdstuk 1

*piep piep piep* Ik zucht en draai me richting de wekker. Ik sla op de bovenkant om het welbekende, irritante geluid te laten stoppen. Ik werp een blik op mijn vijand. 03:01.

"pff" zucht ik hardop. Zo vroeeg..

Over ongeveer een uur gaan we rijden. Het is doodstil in huis, ik ben de eerste die wakker is. Eigenlijk zou mijn moeder iedereen om kwart voor vier wakker maken, maar 1. ik vertrouw haar daarin niet, en 2. ik heb wat tijd nodig om me voor te bereiden aangezien ik op het punt sta 2 dagen met mijn familie in een minibusje door te brengen.

We gaan met z'n zessen, ik, mijn moeder, haar kuchkuchgeweldigekuch vriend Marcus, en zijn kinderen. Tess is ook 15, net als ik, en laten we maar meteen even eerlijk zijn, ik mag haar niet. Punt. Ze lijkt op haar vader (niet qua uiterlijk, qua innerlijk), ze is een verwend nest. Het enige jammere aan dit alles is dus dat ze ongeveer zo mooi is als 1 miljard Sophie's bij elkaar, misschien nog wel mooier, en dat ze zo in een of ander modetijdschrift zou passen.

Dan heb je Levi, hij is één jaar ouder dan ik, en dan Liam, die is 17, weer één jaar ouder dan Levi. Ik mag ze allebei, maar Liam het meest. Ondanks het leeftijdsverschil konden we vanaf het begin af aan al goed met elkaar opschieten.

Een van mijn meest gestelde vragen is hoe Marcus, die veel wegheeft van een hyperventilerende walrus, in godsnaam zulke knappe kinderen heeft gekregen. Het zou me niks verbazen als hij ze heeft geadopteerd.

Ik trek snel het setje kleren aan dat ik gisteravond al klaar heb gelegd, een kort grijs broekje, een zwart-wit gestreept shirt en een zwart vest. Niet dat ik denk dat ik dat vest echt nodig ga hebben, aangezien ze hebben voorspeld dat het rond de 30 graden wordt vandaag, maar je weet maar nooit.

Daarna ga ik voor mijn spiegel staan en begin ik aan mijn make-up. Je zult nu wel denken, Sophie, waarom make-up? Je zit alleen in de auto hoor.. Maar stel je eens even voor dat je Dylan Sprayberry tegenkomt op de parkeerplaats waar je gestopt bent. Ik wil er toch wel goed uitzien als ik hem tegenkom.

Godzijdank kan ik de concealer skippen, want wonder boven wonder is er geen één pukkel te bekennen op mijn gezicht. Ik doe mijn mascara op en door mijn fantastische mascara skills zit het zo ongeveer over mijn hele gezicht, behalve op mijn wimpers.

Ik loop naar mijn koffer en gooi de perfect opgevouwen inhoud eruit, op zoek naar mijn reinigingsdoekjes. Aaahhh waar zijn ze nou? Ik weet 100% zeker dat ik ze erin had gestopt.. denk ik?

Na 10 minuten zoeken wordt er op mijn deur geklopt. Zonder op te kijken zeg ik: kom maar binnen! de deur gaat open en Liam komt naar binnen. "Soph wat ben je allemaal aan het doen?" fronst hij, als zijn blik valt op de hoop kleding die op de grond ligt.

Hehe. Oeps. "Jaa.. ik ben mijn reinigingsdoekjes aan het zoeken" Ik wijs naar mijn gezicht en glimlach awkward. Hij schiet in de lach en zegt: "Nou volgensmij zag ik die net nog in de badkamer liggen"

Godverdomme. Ik ren naar de badkamer, en ja hoor, daar liggen ze. Ik neem ze mee en loop terug naar mijn kamer. Met een plof laat ik mezelf op de grond vallen en begin alles weer terug in de koffer te doen. Verbaasd kijkt Liam naar de grote stapel boeken die zo ongeveer de helft van de kofferruimte in beslag neemt. "Hoe wilde je zoveel boeken in drie weken gaan lezen?"

"Gewoon. Doorlezen" antwoord ik glimlachend. Na zo'n tien minuten is alles ingepakt. Ik zucht en haal een hand door mijn steile donkerblonde haar.

Dan draai ik me om en zie Liam met mijn geheime kluis prutsen. Ik begin te gillen en als een soort gorilla met een woedeaanval stort ik me op Liam, voordat hij de kans krijgt om het te openen. Worstelend vallen we op de grond. "LIAM GODSAMME BLIJF DAAR VANAF" krijs ik.

Hij slaakt een soort oerkreet en ik stop met gillen. "Kan je van me afgaan?" vraagt hij gekwetst en ik besef dat ik hem nog steeds in een soort houdgreep op de grond gedrukt hou. Ik kijk hem uitdagend aan en zeg: "Alleen als je beloofd dat je nooit, maar dan ook nooit meer aan die kluis zit. Er zit niks voor niks een slot op"

"Soph het is maar een klu.."

"BELOOF HET" onderbreek ik hem. Hij zucht.

"Beloofd" Ik kijk hem even twijfelachtig aan en sta dan op. "Zullen we de spullen alvast inladen?" stelt Liam voor, terwijl hij kreunend opstaat. "Ik wist niet dat tiendermeisjes zo zwaar waren" Ik schiet in de lach en loop met mijn koffers achter hem aan naar beneden.

-

A/N: Dit is mijn eerste boek, en aangezien ik een typisch tienermeisje ben dat verslaafd is aan chocola en netflix, moet je vooral een slecht, cliché verhaal verwachten ;) Ik hoop dat jullie het leuk vinden<3

xoxo Isa