My Perfectly Ruined Summer Romance

Hoofdstuk 17

Ik maak een gefrustreerd geluid en gooi mijn lichtblauwe jurkje op de grond. Ik probeer een outfit uit te zoeken voor vanavond maar het lukt niet echt. Voor mijn gevoel is niks goed.

Ik kijk mijn kamer rond. Zo ongeveer mijn halve kledingkast ligt op de grond. Lekker bezig Sophie.

Ik besluit nog èèn keer alles langs te gaan, maar dan geef ik het officieel op.

Te vrolijk.
Te netjes.
Te.. blauw.
Te los.
Te gekreukeld, en aangezien ik geen zin heb om te strijken wordt dat hem niet.
Te casual.
Te strak.
Te fel.
Te zwart.

Dit is hopeloos. Ik mik alles weer terug in mijn kast en doe wat elk meisje zou doen in deze situatie, haar beste vriendin bellen. Of, in mijn geval appen, want Kyla haat bellen en neemt negen van de tien keer toch niet op.

Sophie: KYLA

Sophie: NOODGEVAL

Sophie: KYLAAAA KOM ONLINE

Sophie: HET IS EEN RAMP

Sophie: KYLA

Sophie: HET IS ECHT VRESELIJK

Sophie: KOM ONLINE

Sophie: HEEELLPP

Sophie: KYLAAAAA

Kyla♡: Wat is er?

Sophie: Ik heb niks om aan te doen voor vanavond

Kyla♡: Oh ik dacht dat het echt wat belangrijks was

Sophie: Dit is echt wat belangrijks

Sophie: Maar heb jij een jurkje voor me ofzo?

Kyla♡: Nope ik draag geen jurken

Kyla♡: Die staan me niet ew

Sophie: Ah shit

Sophie: Ik dacht ik probeer het ff

Kyla♡: Je kan wel dat ene zwarte jurkje aandoen

Kyla♡: Die staat je goed

Sophie: Weet je het zeker?

Kyla♡: 100%

Sophie: Echt zeker?

Kyla♡: Doe nou maar gewoon aan

Sophie: Okay thanks

Ik pak mijn zwarte jurkje en besluit op Kyla te vertrouwen. Met zwart kan je nooit de mis ingaan toch?

Ik trek het aan. Het is strak aan de bovenkant, maar vanaf mijn middel valt het losjes tot op de helft van mijn bovenbenen.

Het is nog redelijk warm dus ik doe geen panty aan. Beter eigenlijk, want daar kan ik toch niet mee omgaan. Binnen tien seconden zijn de ladders in mijn panty al groter dan de ladder die Cyrus gebruikt als hij de hoge boom in de tuin wil snoeien.

Ik doe mijn make-up en terwijl ik mijn mascara aanbreng kom ik erachter dat Noah hier over tien minuten is. Shit.

Haastig spray ik wat parfum op mijn polsen. Ondertussen struikel ik over een haarborstel en ik stoot mijn scheenbeen tegen het bed.

Ik weet net wat scheldwoorden binnen te houden en hinkel door de kamer op zoek naar mijn telefoon, die natuurlijk maar 14% opgeladen is.

Als ik de schade op mijn been wil bekijken ga ik op mijn bed zitten. Laat dit alsjeblieft niet heel erg zijn. Ik pak mijn been vast, hopend dat het allemaal meevalt. Een blauwe plek onder een jurk staat nou niet echt bepaald mooi. Als ik allemaal haartjes voel laat ik meteen los.

Dit meen je niet.

Ik val kreunend naar achter. Het is nu 5 voor 7, Noah is er over vijf minuten.
Hoe wou ik mijn benen gaan scheren in vijf minuten?!

Vijf. Minuten. ?!!

Maar alles beter dan met behaarde benen rondlopen, dus dit gaat me lukken. Ik kan best even mijn benen scheren in 5 minuten, eitje.

Ik loop naar de badkamer en pak een fles conditioner. Ik zwaai mijn been op de wastafel en spuit een klodder op mijn been, waarvan de helft op de vloer valt.

Ik haal mijn knalroze scheermesje vluchtig over mijn benen waarbij ik mezelf zo'n zeven keer opensnijd. Per been.

Het is niet mijn schuld dat ik hier niet goed in ben. Oké misschien wel. Maar dat doet er nu even niet toe.

Na iets meer dan vijf minuten ben ik klaar en beneden hoor ik dat mijn moeder de deur open heeft gedaan voor Noah.

"Soph Noah is er!" Roept Liam vanuit zijn kamer.

Ik kijk in de spiegel en check of mijn haar nog goed zit. "Ik kom!"

Zelfverzekerd loop ik de badkamer uit. Ik draai me op mijn hielen om naar de deur maar glij uit over de conditioner die ik had gemorst daarnet. Ik val naar achter en beland op mijn kont.

"Kan er nog meer misgaan vandaag?" Mompel ik gefrustreerd, terwijl ik over mijn kont wrijf.

Met het laatste beetje kracht duw ik mezelf omhoog en sta, wonder boven wonder, zonder ongelukken op.

Ik loop naar Liams kamer en zwaai mijn hoofd naar binnen. "En?" Zeg ik terwijl ik zijn kamer binnenstap en een rondje draai. Ik struikel half over een van Liams schoolboeken maar weet mezelf staande te houden.

Wat is er mis met me vandaag, jezus.

Hij knikt goedkeurend. "Prachtig"

"Heb je in een oorlog gevochten ofzo?" Vervolgt hij lachend.

Als antwoord steek ik mijn tong uit en werp een blik op mijn benen, waar inderdaad verschillende wondjes te zien zijn.

"En nu zou ik snel naar beneden gaan, dalijk denken ze nog dat je dood bent"

"Nou het scheelde niet veel" zeg ik. Hij kijkt me vragend aan maar ik zeg dat ik het later wel een keer vertel en ren snel naar beneden.

A/N: Yaaass eindelijk een hoofdstuk waar ik een beetje blij mee ben

Ik moet nu uit mijn wifizone op de camping zwaarkut dit😂😂

XX Isa