My Perfectly Ruined Summer Romance

Hoofdstuk 11

Ik kijk mijn moeder verbaasd aan. "Wat?! Hier.. wonen?"

Ze knikt. "Dan kan Liam sneller beter worden"

"Maar.. wat heeft hij dan?" Vraag ik voorzichtig.

"Dat weten ze nog niet precies. Maar ze zijn wat tests aan het doen." Antwoord een stem van achteren. Vlug draai ik me om en geef Liam een knuffel. "Ik word wel beter hoor, dat beloof ik." Fluistert hij.

"Morgen word ik dus opgenomen in het ziekenhuis, zodat ze me beter in de gaten kunnen houden" zegt Liam. De nerveuze toon in zijn stem is duidelijk hoorbaar.

Waarom moet dit de beste mensen toch altijd overkomen?

Die nacht kan ik niet in slaap komen. Mijn gedachten gaan telkens naar Liam. Zou hij het overleven? De dokters zeiden dat hij een grote overlevingskans heeft, maar toch..

Ik denk terug aan mijn herinneringen van vroeger, aan toen alles nog makkelijk was, toen het grootste probleem in mijn kleine leventje was dat mijn stift het niet meer deed. Ik ken Liam al vanaf dat ik 2 was, toen zijn vader bij ons introk.

Van alle zomers was de zomer waarin ik elf werd toch het best. Mijn moeder en Cyrus hadden een huisje gehuurd aan zee, waar we ons de hele dag door volpropten met ijs, aangezien de temperatuur elke dag rond de 35 graden lag. Niet dat het erg helpte natuurlijk. Het enige wat me ermee bereikten was dat iedereen aan het eind van de dag kotsmisselijk was.

Ik grinnik zacht bij de herinnering en doe mijn ogen dicht.

~ Flashback ~

"Aahhh Liam" krijs ik druipend van het water. Lachend glip ik weg achter een struik. Ik pak nog een emmer en vul hem met water. Ik kijk voorzichtig om het hoekje, maar ik zie Liam niet meer. Verbaast kijk ik om me heen.

Dan voel ik plotseling een koude straal op mijn rug. Met grote ogen draai ik me om en hij richt de straal op mijn gezicht.

Dit had ik kunnen verwachten..

"Ohh nu ga ik je eens even goed terugpakken" roep ik.
"Ohja? Succes daarmee dan" antwoord Liam met een grote grijns op zijn gezicht.

In een flits draai ik me om en gris het waterpistool uit zijn handen. Als hij zich naar voren buigt om het af te pakken laat ik het vallen en spring op zijn rug.

"HEY" roept hij verontwaardigd en blijft maar met moeite staan. "Hoe kan je van me verwachten dat ik blijf staan, terwijl er een of andere olifant van zo'n 1000 kilo op mijn rug zit?!" Kreunt Liam terwijl hij lachend in elkaar zakt.

~ einde flashback ~

*****

De volgende ochtend word ik wakker door iemand die op mijn deur klopt. Kreunend kom ik overeind en ik werp een blik op mijn wekker. 9 uur. Hmm.. veel te vroeg voor op een zondag.

"Ja?" vraag ik. Kyla steekt haar hoofd om het hoekje van de deur. "Liam gaat over een half uurtje weg" zegt ze en ze doet de deur weer dicht.

Ik zucht. Ik kijk er niet bepaald naar uit om hem uit te zwaaien. Hij is een deel van onze familie en zonder hem gaat het vast en zeker heel erg leeg voelen, ik weet het nu al.

Ik trek snel een spijkerbroek en een grote, zwarte trui aan en loop naar beneden. Als ik van de trap afkom struikel ik bijna over Liams koffers, die in de gang staan.

Jezus gaat hij verhuizen ofzo?

Een paar minuten voordat Liam weggaat word ik meegetrokken naar de gang. "Soph, voordat ik wegga.." zucht Liam.

"Hier" Hij legt iets in mijn hand. Het is een zilveren kettinkje met een klein schelpje eraan. "Zo ben ik altijd bij je, en ook de herinneringen van alle zomers in dat huisje aan zee, vandaar het schelpje" legt hij uit.

Ik knik glimlachend. "Ja, dat was wel echt geweldig"

Ik kijk naar het schelpje en de tranen springen me in mijn ogen. "Dankjewel" fluister ik en ik doe het kettinkje om.

"Ik heb wel medelijden met je hoor.. Je moet mijn geweldige ik missen" zegt Liam met een grijns op zijn gezicht. Ik glimlach door mijn tranen heen en geef hem nog 1 laatste knuffel.

-

A/N: Omg sorrysorrysorry voor het heel lang niet posten, maar hier is weer een hoofdstuk na 5000 jaar ofzoiets.. Ik weet eindelijk ongeveer een klein beetje wat ik met het verhaal wil gaan doen dus ik ga proberen wat vaker te updaten!!
Ook superdankjewel voor 1K reads omggg❤

EN JULLIE MOETEN HET VERHAAL VAN @alittletooanne LEZEN, HET IS GEWELDIG EN HET VERDIEND VEEL MEER READS DAN ZE NU HEEFT!!!!!!!!!!