My Perfectly Ruined Summer Romance

Hoofdstuk 20

Ik word wakker door iemand die mijn schouder heen en weer schud. "Sophie!"

Ik kreun en draai me naar de stem toe. Tussen mijn wimpers zie ik Kyla staan. "Eindelijk je bent wakker" zegt ze opgelucht.

"Ik wa-"

"Is het zo belangrijk dat je me ervoor wakker moet maken?" Onderbreek ik haar. "Kon je niet gewoon wachten tot ik wakker was?"

"Nee. Dus, waar was ik?" Ze denkt even na. Ik maak een ongeduldig gebaar met mijn handen. Nu wil ik ook wel weten wat er zo belangrijk is dat ik zo nodig wakker gemaakt moet worden.

"Ohja. Enne.. Soph, je moet niet boos op mij worden oké?"

"Vertel het nou maar gewoon"

"Nee je moet het beloven"

"Ky-"

"BELOOF HET GEWOON"

Ik zucht. "Beloofd"

"Ik was daarnet in de stad-"

Ik frons. "Wat deed je in de stad om" ik werp een blik op de klok. "11 uur?"

"Doet er niet toe" zegt Kyla snel. "Maar ik was dus in de stad" Ze aarzelt even.

"En-toen-zag-ik-Noah-met-zo'n-andere-meid"

Ik begin te lachen. "Grappig" weet ik uit te brengen. "Was dit het? Dan ga ik namelijk weer slapen"

"Ik ben serieus"

"Hmm. Het zal wel" Ik kijk mijn beste vriendin aan. "Noah zou dat nooit doen"

"En wie kent hem nou beter?" Kaatst ze terug. "Ik ben zijn zus, ik denk dat ik hem redelijk goed ken"

"Je weet zelf ook wel dat hij nooit zoiets zou doen"

"Als jij me niet gelooft is dat jouw probleem" Kyla staat op en loopt boos naar de deur.

Opeens realiseer ik me wat hier aan de hand is. "Je bent gewoon jaloers" zeg ik. Ze staat stil. "Je bent jaloers op het feit dat ik een vriendje hebt en jij niet. Maar weet je wat? Dit ga je niet van me afpakken"

Ze kijkt over haar schouder. "Waag het niet om bij me te komen als hij straks je hart breekt" En met die woorden slaat ze de deur achter zich dicht.

De tranen prikken achter mijn ogen en ik zak terug op mijn kussen. Ik pak mijn telefoon en bel Noah.

"Hey dit is Noah. Ik ben er nu even niet dus spreek een bericht in na de piep, dan bel ik je later terug"

Inmiddels stromen de tranen over mijn wangen en ik bel nog een keer.

Weer krijg ik zijn voicemail.

Ik aarzel even maar druk dan nog een keer op bellen.

Alsjeblieft Noah neem op. Alsjeblieft.

"Soph het komt niet echt goed uit nu" Klinkt Noah's stem enigszins geïrriteerd door de telefoon.

Ik doe mijn mond open om wat te zeggen maar er komt niks anders uit dan snikken.

"Wat is er?" Noah's stem heeft een lievere toon deze keer, en ik haal diep adem.

"K-kyla zei d-dat ze in de stad was vanmorgen, en d-dat ze je daar h-had gezien met i-iemand anders."

Hij aarzelt even en zegt iets tegen iemand aan de andere kant van de lijn. Na een paar seconden is het stil, hij is vast in een andere kamer gaan zitten.

"Ik ben al de hele ochtend hier." Zegt hij verbaast. "Ik heb bij een vriend geslapen en we zitten nu te eten."

Het is alsof er een hele zware steen van mijn schouders afvalt. Ik wist het.

"Soph, zoiets zou ik je nooit aandoen, dat weet je toch?"

Ik knik en bedenk me net iets te laat dat hij me niet kan zien. "Ja" zeg ik er snel achterna.

"Maak je geen zorgen over Kyla, ik ben er voor je"

-

A/N: Omfg het is echt lang geleden dat ik wat heb gepost, het is even heel druk met school sorry😭

Maar ik heb hier een zwaarslecht mini hoofdstuk🙌🙌

XX Isa