Yaşayan ölüden bir farkım yoktu.
Onsuz geçen her dakika ölümle eş değerdi.Gülümsemeyi unutmuştum o gittiğinden belli.
Gitmişti,herşeyi unutup gitmişti.
Hiçbirşey olmamış gibi gidebilmişti.Silmişti beni,bizi,yaşadıklarımızı...
Ama ben yapamıyordum,onu düşünmekten alı koyamıyordum kendimi.Sesini duymak istiyordu kulaklarım.O güzel gülüşünü görmek istiyordum.Hasrettim ona.
Ellerini tutmak istiyorum,o minik elleri avucumun içinde kaybolsun istiyorum.Öyle çok özledim ki.
Kokusunu derin derin ciğerlerine çekmek istiyorum.Derin derin Nisan kokmak istiyorum.
Nerde yaşıyor?Kimin yanında?
Hiçbirşey bilmiyorum.Tüm bağlarını kopardı benimle.
Nedensiz bir şekilde,nedenini bilmiyorum.Hiçbirşey söylemeden gitti,sadece GİTTİ...
Ve ben,onu bulup tekrar yaşamayı öğreneceğim.Onun kokusu ile uyanacağım,onun kokusu ile uyuyacağım.Gözlerim ilk onu görecek,ilk onun sesini duyacak kulaklarım.Kalp atışlarım tekrar başlayacak deli gibi atmaya.
Benim yaşamıma devam edebilmem için,Nisan şart!
Benim tekrar Sinan olabilmem için Nisan şart bu kalbime,onsuz yaşayamam,yaşıyamıyorum da zaten,olmuyor...
-'Seni bulacağım Nisan,seni bulup tekrar eski Sinan olacağım.'
