-"Sevgilim,artık hep beraber olacağız."
Kokusunu derin derin içine çektim.
Kokusu tüm dünyada yaşadığım dertleri kalbimden çekip alıyordu.
Öyle bir ilaçtı ki,tüm dertler yok oluyordu.Hiç yaşanmamış oluyordu.
O kutsal bir şeydi.
Bir Melek'ti...
Nisan ağızını açmıyor,sadece boş boş etrafa bakınıyordu.Hala hatırlamıyormuydu bizleri?
Bundan çok korkuyordum.
Bacaklarım titreye titreye Nisan'ın yatağının yanına geldim.Yüzünü avuçlarımın arasına aldım.Gözlerinin içine uzun uzun baktım.
-"Nisan!?"
Gözlerini baktığı noktadan ayırmadı.
Sadece boş gözler ile etrafı tarıyordu.
-"Nisan!"
Hala hareket etmeyince,baktığı noktaya gözlerimi çevirdim.
Baktığı noktada hiçbirşey yoktu.
Baktığı tarafa ilerledim ve baktığı ortamı kapattım.
Hala gözlerini kırpmadan o noktaya bakıyordu.Hafifçe eğildim ve yüzlerimizi aynı hizaya getirdim.
Gözleri sonunda beni bulduğunda, kalbim hızlı hızlı atmaya başlamıştı.
Bu yaptığımın yanlışlığının farkında olsam da,beynim kalbim ile aynı düşüncedeydi.Karşı koyamıyordum.
Dudaklarımızı birleştirdiğimde, hayat benim için durmuştu.Nisan kollarını boynuma doladı.Nefessiz kaldığım an,dudaklarımı yavaşça ondan ayırdım ve kucağıma aldım.Kalp atışlarımın sebebi öpücükmüydü yoksa kollarımda ki peri kızımıydı?Bilmiyordum.
-"Sinan,indir beni.Kalbin için doğru değil bu."
Ses tonuna dahi aşık olmak buydu demek ki.Gözlerinin içine bakınca kalbim duracak gibi oluyordu.
Gerçi kalbim hep bu haldeydi.Yürüyemecek kadar yorgun olsa dahi,hala beni düşünüyordu.
-"Beynim için gayet uygun,sevgilim."
Ona sevgilim diye seslenebilmeyi çok özlemiştim.Bu kadın...bu kadın herşeyimdi.
Soluklanabilmek için bir Bank'a oturdum.Kalbim en fazla yarım saat dayanabiliyordu işte...
-"Şimdi hesaplaşma vakti kadınım."
Nisan'ın gülücükler saçan yüzü bir anda donup kalmıştı.Yüzleşmekten korkuyordu.Oysa ki ben neler ile yüzleşmiştim.
Beni bırakıp gitmesi ile yüzleşmiştim.
Başka bir adam ile evlenmesi ile yüzleşmiştim.
Hastalığı ile yüzleşmiştim.
Kızım gerçeği ile yüzleşmiştim.
Ve kahrolası bir evlilikte ben yapmıştım.
Lanet olsun!
-"N..ne ile?"
Sesi titrek ve boğuk çıkmıştı.Korkuyordu.Bende en az onun kadar korkuyordum.
Çok,çok korkuyordum.
-"Öncelik ile Yağmur ile,
Daha sonra evliliğin ile,
Daha sonra ise benim evliliğim ile."
-"Gitmeden evvel kızımızı öğrenmiştim.Çok heyecanlanmıştım.
Akşama bir sürü hazırlık yapacak,sana bu güzel haberi verecektim.
Biraz dinlendikten sonra hazırlıkları yapmaya başladım.Keki fırına koyduktan sonra telefonum çaldı.
Arayan doktorum Sibel Hanım'dı.
Sabah bana birsürü test yapmış ve bunun nedenini söylememişti.
Telefonu açtığımda hastaneye gelmem gerektiğini söyledi bana.Korku ile herşeyi bıraktım ve direk hastaneye gittim.O gün Alzhemier olduğumu ve bebeği aldırmam gerektiğini öğrendim.Ama yapamadım Sinan.
Kızımıza KIYAMADIM.
Kalp atışlarını duyduğum an,tüm dünyalar benim oldu.Ondan vazgeçmedim.Tedavi olmadığım taktirde herkesi unutacaktım.
Sana bu acıyı yaşatmak istemedim
Sinan.Kaçtım senden.Kalbimi her zaman senin ile bırakarak gittim ben.
Hastalığım hafızamı benden alıp götürmeden biri ile evlendim.
Birisine ihtiyacım vardı Sinan.
Annemin yaşı malum,bende kızımı bırakıp gitmekten korktum.
Onu birine emanet etmek zorundaydım Sinan.
Ama sana yemin ederim ki,biz asla onunla karı koca olmadık.Senden sonra kimse bana dokunmadı..."
Nisan'ı hızla kendime çektim ve sımsıkı sarıldım.Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu omuzumda.
-"Ağlama inci tanem,yalvarırım sen ağlama."
-"Özür dilerim Sinan,özür dilerim."
Sıra bendeydi.Yüzleşme sırası bendeydi.Derin bir nefes alarak başladım konuşmaya.
-"Akşam eve yorgun bir şekilde gelmiştim.Kapıyı defalarca kez çaldım fakat açan olmadı.En son anahtarım ile açtım kapıyı.Heryerde seni aradım.
Ta ki o mektubunu okuyana kadar.
Tüm dünyam başıma yıkılmıştı.
O günden sonra kendime gelemedim Nisan.O günden sonra ben eski Sinan olamadım.Heryerde seni aradım.
Ama hiçbiryerde yoktun.
Kalbim de dayanamadı işte."
Güzelimin gözyaşlarını sildim.Gözlerinin içi kalbimi delik deşik ediyordu.Ağlamaktan kan çanağına dönmüşlerdi.
Gözlerini öptüm.İhtiyacım vardı benim o gözlere.Bana "aşk dolu" bakmasına...
-"Bundan sonra sana ağlamak yasak.
O gözler mutluluktan dahi ağlamayacak.Söz ver bana."
-"Söz sevgilim,söz."
-3 hafta sonra-
Adliye'nin önünde mutlulukla Nisan'ı bekliyordum.Yalan olan evliliğim bitmişti.Sıra Nisan'daydı.
Onun davası vardı içeride.
Biraz sonra tamamen benim olacaktı.
Bana ait olacaktı.
-"Sinan!"
Bana doğru seslenen kişiye döndüm.
Iki el silah sesi duydum.Sonrası karanlık....
