-"Yağmur'u benden neden sakladın Nisan?"
Nisan, kırık gözler ile bana dolu dolu baktı.O gözlerde aşk ve şaşkınlık vardı.
Yağmur'u nasıl öğrendiğimi merak ediyordu.Anlaşılması çok zor değildi aslında.Bir anne vardı.Dünyalar iyisi.
Elbette ondan öğrenmiştim.
-"Sinan..ben."
Buruk ve titrek bir şekilde çıkan sesi kalpimi yumuşatmaya yetmişti.
Kollarımın arasına aldım onu.
-"Kalbimin attığı sürece,bu kalp senin evin.Korkma."
-"Nisan,sormam gereken birşey daha var."
Nisan merak ile gözlerimin içine baktı.
-"Odanda ki evlilik cüzdanı...Nisan...
sen evlenmişsin."
Nisan şaşkınlık ile tekrar bana bakarken yumuşayan kalbim tekrar sertleşmişti.
Ben o acılar çekiyor zannederken,
o evlenmişti.Bu işte bir şey vardı.
Benden saklanan birsürü şey...
***
Merhaba!
Nasılsınız?
Canım okuyucularım,hikayemde beğenmediğiniz bir yerler varmı?Gidişattan memnun musunuz?Bana açık sözlü olabilirsiniz,kırılmam.
Hikayeme olan ilgi azaldı.
Bu da beni kırdı.Zor günlerimde destek oluyordu bana güzel yorumlarınız.
Güzel yorumlarınızı okumayı özledim.
Umarım hayatınızda herşey yolundadır.
Bir sıkıntınız olduğu zaman ben her zaman bir tuş kadar yanınızdayım.
Ben sadece bir yazar değilim.
Elimden geldiği kadar yardımcı olurum size.
Çok sevdiğim parçayı da şuraya bırakıp kaçıyorum.
Sizleri seviyorum 💕
