Sükut/21

37 3 0
                                    

38.Gün

Nisan'sız 38. günümdü.
Onun kokusu olmadan 38. gündü.
Sakinleştirici ses tonu olmadan 38. gündü.
Günlerdir ağzıma tek bir lokma dahi koymamıştım.Miğdem almıyordu.
Her gün mezarın başına gidip saatlerce ağlamaktan başka hiç birşey yapmıyordum.
Her gece rüyalarımdaydı.
"Hadi,yanıma gel."
Her seferinde ona ellerimi uzatıyordum.
Ellerimiz birleşmeden rüyamdan uyanıyordum.Sevdiğim kadın beni yanına çağırıyordu her gece...
Gidemiyordum.
Intihar edip sevdiğim kadının yanına gidemiyordum.
İntihar etmekten korkuyordum.
Ölünce sevdiğime kavuşamamak korkutuyordu beni.
Bu korkunç bir şeydi.
Ölümden daha beterdi,bu cehennemde cayır cayır yanmaktan daha beterdi.
Günlerdir hiç elime almadığım telefon çalmaya başlamıştı.Kim olduğuna bile bakmadan kulağıma götürmüştüm.

-"Alo? "

-"Sinan."

-"An..ne."

-"Günlerdir eve hiç uğramadın oğlum.İyi misin diye merak ettim."

-"İyiyim annem,merak etme sen.En kısa zamanda uğrayacağım yanına."

Kendimi soğuk suyun altına attım.Belki soğuk su içimde ki yangını söndürürdü.

Umduğum gibi olmadı.Soğuk su içimde ki yangını söndürmek yerine içimde ki ateşi arttırmıştı.

Bu sefer sıcak su açtım.Belki tüm acı geçerdi.

GEÇMİYORDU!

Giderek artıyordu fakat azalmıyordu,yok olmuyordu.

Parfümümü sıktım üzerime.Aynada son kez kendime baktım.Yıkık dökük bir adam vardı karşımda.

Dıştan görenler içimde ki yıkıntıyı anlayamazlardı.

İçim paramparçaydı.

Dışım ise bir ölüden farksızdı.

Aynada kendime bakmayı kestim ve evin kasvetli havasından kurtulup hareketli dış dünyaya geçtim.Geçici de olsa yaralarımı sarıp sarmaladım.Bu acının tamamen kaybolmasını istemiyordum.Bu acı sevdiğimden bana kalan son şeydi.

Ve ben,ondan kalan bu son acıya dahi razıydım.

Hastaneden içeri girdim.Burası Nisan'ı ilk gördüğüm ve ilk kaybettiğim yerdi.
Hatıralarımızın olduğu bir yerdi hastane.
Ona ilk aşık olduğum aynı zamanda da cennete yolladığım yerdi burası.

Hem seviyordum,hem nefret ediyordum hastaneden.
Onu bana verirken aynı zamanda da geri almıştı.

Yeni bir asistana alışmak fikri bile çok itici geliyordu bana.İstemiyordum.

Asıl korkum,başka birisini sevmekti.Kalp sana sormuyordu ki aşık olmak istiyormusun diye.
Senin hiç haberin dahi olmadan o kişiyi kalbine yazıyordu.

"Allah'ım koru beni başka nefesten."

SükutHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin