Don't Wanna Be A Loverboy (NL)

Proloog

Ik loop met Lydia door de stad. Het is een zonnige dag, en haar prachtig bruine benen steken onder een spijkershortje uit. Ze heeft een lichtgroen shirtje aan met een open rug, waar een roze BH onderuit knalt. Haar zwarte haar zit in een hoge paardenstaart, en ze kijkt naar me terwijl ze haar witte, rechte tanden bloot lacht. Allemaal kleine details, die zo belangrijk voor me zijn. Ik laat haar een winkeltje zien, waar ze sieraden, edelstenen en beeldjes verkopen. “Wil je daar niet wat uitzoeken?” vraag ik haar. “Maar… Je betaalt al zoveel voor me. Kom je niet in de schulden zo?” vraagt ze bezorgd. Ik schud mijn hoofd. “Je weet toch dat mijn vader rijk is? Hij heeft geld genoeg, en deelt dat graag met zijn zoon, en zijn vriendin. Helemaal als het zo’n mooi meisje is. Zullen we dan afspreken dat we onder de tien euro blijven?” Ze knikt en loopt naar binnen. Ze kijkt een hele poos rond, maar kan volgens mij niet echt wat vinden. Ze heeft geen enkel beeldje dat ze mooi vind, geen oorbellen, armband of ketting, geen edelsteen die ze wil hebben. Ik moet toch wat voor haar kopen. “Lieverd, wil je deze niet hebben? Of deze?” vraag ik aan Lydia. Ik wijs naar een vitrine met kettingen variërend van tien tot twintig euro. “Maar we gingen toch niet boven de tien euro?” vraagt ze terwijl haar mooie gezichtje betrekt. Ik zie dat ze ze wel mooi vind. Ik moet haar wel gelijk geven, dat andere spul was goedkope troep. “Welke vind je het mooist? Gewoon zeggen,” zeg ik.  “Die,” wijst ze aan. Ik pak de zilveren ketting met de gladgeslepen amethist uit het schap, en leg hem op de toonbank. “Deze mag het worden?” vraagt de juffrouw achter de balie. Lydia wil protesteren maar ik leg mijn vinger op haar lippen. “Ja, die mag het worden. Voor mijn meisje, wilt u hem inpakken? Het is een cadeautje,” ik geef Lydia een kusje op haar neus. Ik overhandig de vrouw de vijftien euro die ik moet betalen, en ze pakt het netjes in. “Alsjeblieft, en veel plezier ermee,” lacht ze. Ik pak het pakje aan en loop met Lydia naar buiten. Ik geef haar het pakje, en ze pakt het meteen uit. “Wil jij hem bij me omdoen?” vraagt ze. Ik knik, en hang hem voorzichtig om haar nek. Ik worstel even met het slotje, maar uiteindelijk hangt hij om Lydia’s nek. “Het staat je prachtig,” knipoog ik. Ze lacht. Ze is één en al vrolijkheid als ze bij me is, weg van haar vader. Haar vader is slecht voor haar. Hij trekt haar oudere zus altijd voor, ze kan nooit iets goed doen bij hem. Maar bij mij is ze nummer 1. Ik loop verder. Plotseling stopt ze voor een etalage en kijkt verlekkerd naar een wijd zwart shirt. “Die is gaaf!” lacht ze. Ik kijk naar het prijskaartje. Afgeprijsd. Vijf euro. Anders zou ze het nooit willen. Ik loop naar binnen, en pak een shirtje van de stapel. “Wat ga je doen?” hoor ik buiten, maar ik negeer het. Maatje XS, dat is groot genoeg voor haar. Ik loop naar de toonbank, reken het af en kom met het tasje weer buiten. “Alsjeblieft,” lach ik. Ze pakt het tasje helemaal overdonderd aan. “Dat kan toch niet? Ik heb je vandaag al twintig euro gekost, en we gaan bijna elke keer naar de stad samen,” mompelt ze. “Zo’n mooi meisje als jij heeft mooie kleren nodig,” lach ik alleen maar. Ze bloost. “Kan ik jouw vader niet een keer ontmoeten? Om hem te bedanken,” vraagt ze. Ik schrik. “Nee, dan zul je even moeten wachten. Hij is op dit moment in het buitenland voor zaken, en hij zou twee jaar onderweg zijn. Hij is nu een jaar weg. Maar als hij een keer op bezoek komt, laat ik het je meteen weten,” zeg ik. Maar ik weet dat ze mijn ‘vader’ nooit zal ontmoeten. Mijn echte vader is straatarm, en ik heb al jaren geen contact meer met hem. Ik ben toen ik vijftien was van huis weggelopen. Ik wou de wereld ontdekken, geld verdienen, mijn eigen weg gaan. Ik wilde wat van mijn leven maken. Mijn moeder is overleden toen ik vier jaar was. Toen ben ik in het circuit beland, waar ik nu nog steeds in zit. Ik wil er niet uit, want ik verdien bakken met geld. Geld waarvan ik cadeautjes betaal voor mijn meisjes. Om hun vertrouwen te winnen. Meisjes die zwakker zijn dan anderen. Die wat hebben meegemaakt, en weinig zelfvertrouwen hebben. Die alleen een beetje liefde willen, wat ik ze geef. Tot ze op zijn, en ik geen geld meer aan ze verdien. Dan ga ik op zoek naar een nieuw meisje. Want ik ben een loverboy.