Don't Wanna Be A Loverboy (NL)

Hoofdstuk 8

Ik denk na. Alle gedachtes vliegen razendsnel door mijn hoofd. Wat nu? Wat moet ik doen? “Rowan?” hoor ik angstig. Ik negeer het, ik moet nadenken. “Rowan? Rowan, dit is foute boel…” Ik  voel dat er aan mijn mouw getrokken wordt. “Wat? Ik probeer na te denken!” Ik kijk Lydia bijna boos aan. Ze wijst in de richting van het weiland. De mannen zijn eruit geklommen, en rennen nu als kippen zonder kop rond om ons te vinden. Het is bijna grappig, als het niet was bedoeld om ons van deze wereld af te helpen. Om Lydia van deze wereld af te helpen. Jezus, wat verliefdheid met je doet… Ik vind haar leven nu zelfs belangrijker dan het mijne. “Pak onze handbagage, ik neem de koffers, volg mij,” zeg ik. We staan redelijk beschut achter een boerderij, en ik loop zo onopvallend mogelijk weg. Lydia volgt, en ik voel hoe bang ze is. Ik merk al snel dat we vlak bij de stad zijn, ik zie de Big Ben boven de daken uitsteken. Ik loop het eerste beste hotel binnen, en loop naar de balie. “Hallo, ik wil graag een kamer,” zeg ik. “Excuse me?” vraagt de vrouw achter de balie. Oh ja, shit, we zijn in Engeland. Omdat ik van school ben gegaan op mijn veertiende, heb ik de derde nog gedaan, daarna niet meer. Ik probeer in mijn beste Engels terug te praten. “I like to have a room. A room for two, please,” zeg ik. “Sure, for how long?” vraagt de vrouw. “For a week,” antwoord ik. “Alright, here is the bill,” zegt ze, terwijl ze het papiertje uitdraait. Ik kijk naar het bedrag. Lydia’s ogen worden groot als ze over mijn schouder meekijkt, maar ik heb wel met grotere bedragen te maken gehad. “Can I pay when I leave?” vraag ik. De vrouw knikt. “Enjoy your stay,” glimlacht de vrouw. Yeah right. I wish. “Thank you,” antwoord ik toch maar. Ik loop naar het kamernummer dat op de sleutelhanger staat. 245. Ik draai de deur van het slot, en gebaar dat Lydia naar binnen mag lopen. “Dames eerst,” zeg ik. “Ja sure, dat is gewoon een nette manier om te zeggen dat je naar mijn kont wil kijken,” lacht ze trillerig. Ze is echt geschrokken van de aanval. Ik lach, en kan haar geen ongelijk geven. Ik kijk rond, er staan twee losse bedden tegen elkaar aangeschoven. Er is een badkamer met een bad en een douche. Een lekkere bank, en twee luie stoelen. Er is een tafel en een klein keukentje, dus er kan gekookt worden. Ik kan redelijk koken, maar ik weet dat Lydia het geweldig vind om te doen. Ik kan het ook makkelijk betalen om elke dag uit eten te gaan, maar dat zal Lydia niet willen. “Wauw…” zucht Lydia. Ik kijk haar aan. “Kun je me vertrouwen? Genoeg om de komende week met mij door te brengen in deze kamer?” vraag ik. Lydia knikt. “Ik… Waarom? Waarom heb je dit überhaupt gedaan? Waarom…” en Lydia begint weer te huilen. Ik troost haar weer. “Wil je het hele verhaal weten? Wil je weten waarom ik hiervoor heb gekozen? Want zo’n monster ben ik. Ik heb hier voor gekozen,” zeg ik. “Ja, wil je het vertellen?” vraagt Lydia snikkend. Ze gaat zitten, en ik begin. Ik vertel het hele verhaal, van mijn dronken vader, hoe vaak ik met blauwe plekken op school kwam, en mijn moeders dood. Lydia luistert aandachtig. “En je hebt toen gewoon een meisje verleid, of kwam je eerst anders terecht?” vraagt ze. “Nee. Ik kwam bij een man terecht. Zorgzaam, aardig, een vader die ik nooit had gekend. Hij zorgde voor me alsof ik zijn zoon was. Tot op een gegeven moment. Hij reageerde anders, verwaarloosde me bijna. Ik wilde bij hem weg. Maar dat mocht niet. Hij had werk voor me. Ik kon geld verdienen, veel geld. Naïef als ik was, wilde ik dat. De band was weer even hersteld. Maar ik moest een loverboy worden. En dát wilde ik niet. Maar ik kreeg een pistool tegen mijn hoofd gedrukt, met twee keuzes: Loverboy worden of dood. In paniek koos ik voor het eerste. Maar als ik zie wat ik allemaal heb aangericht, had ik beter het tweede kunnen kiezen.” Ik vecht tegen de tranen, en er rolt er één langs mijn wang. “In het begin vond ik het vreselijk. Maar ik kreeg trouw mijn loon, waarvan ik een deel afgaf aan mijn baas. Want dat was die man geworden. Ik was eindelijk een keer de baas over iemand, ook al was iemand anders dat weer over mij. Tot ik jou tegenkwam. Ik wil niet meer, echt niet. Lydia, ik ben verliefd op je,” sluit ik af. Lydia kijkt verbaasd. “Wat een verhaal…” mompelt ze. Ik open mijn armen en ze loopt erin. “Wat een verhaal…” Het wordt langzaam donker terwijl ik met haar in mijn armen zit. “Hee, wil je zo niet naar bed?” vraag ik. Ze knikt. De bedden staan allebei aan de andere kant van de kamer. Lydia sluit zich op in de badkamer, en even later komt ze er in haar pyjama uit. Die trouwens verdomd sexy is. Het is een heel kort jurkje, en staat haar ontzettend goed. Ze kruipt onder de dekens, en ik kleed me snel om in de badkamer. Ik kruip in bed, en slaap al bijna als ik wat hoor. “Rowan?” vraagt Lydia. “Ja?” antwoord ik. “Mogen de bedden tegen elkaar aan? Ik… ik ben bang…” mompelt ze. Ik schuif mijn bed naar de andere kant van de kamer, en schuif hem tegen die van haar aan. Ze kruipt onder haar eigen deken uit en gaat tegen mij aanliggen. En ik voel me voor het eerst in jaren weer gelukkig en veilig.