Don't Wanna Be A Loverboy (NL)

Hoofdstuk 20

POV Rowan

Als ik wakker word doet alles, maar dan ook echt alles pijn. Dan bedenk ik me dat ik van geluk mag spreken dat ik überhaupt nog wakker ben geworden. Ik weet niet hoeveel volt er door de glaswand ging, maar ik kan je verzekeren dat het veel was. Dan schiet het door me heen: Lydia! Nee! Zou zij nog wakker zijn geworden? Ik heb werkelijk geen idee. En onze baby? Ik denk niet dat ons kindje nog in Lydia's buik zit. Ik vrees het ergste; waarschijnlijk is hij of zij dood. Een foetus kan totaal niet tegen dit soort dingen: mishandeling, stroom... Ik word niet langer vader.

Ik mep uit woede tegen de muur. En ik voel mijn hand weer bonken. Ik moet mezelf echt leren inhouden. Verdomme. Dat is trouwens ook de reden dat ik hier nu met Lydia zit. Ik kon me niet inhouden toen ze vertelde dat ze het kind wilde houden. Dat er nu waarschijnlijk al niet eens meer is. Het lijkt -nee, is- nu allemaal zo nutteloos. Als ik me gewoon had ingehouden zaten we hier niet. Als ik me gewoon had ingehouden was ik waarschijnlijk zelfs graag vader geworden. Mijn eerste reacties zijn altijd de ergste. En hoe hard ik ook mijn best doe, het mislukt altijd. Wat ik ook doe.

Ik heb mijn besluit genomen. Ik loop naar de deur en klop er een paar keer op. "Hallo? Anybody out there?" vraag ik. De deur gaat niet veel later open, en Nard staat in de opening. "Ja? Vertel?" zegt hij met een nors gezicht. "Oh sorry, heb ik je uit je middagdutje gerukt?" vraag ik sarcastisch. Ook al is het zo, het zou me werkelijk een worst wezen. "Ach joh, maakt niet uit," zegt Nard poeslief. Dat is op de een of andere manier nog enger dan een boze of gemene Nard. "Maar je hebt me vast niet voor niets geroepen. Of wel?" voegt hij er dreigend aan toe. Ik schud mijn hoofd. "Nope. Ik had een ideetje. Ik gok dat jullie mij willen hebben omdat ik de regels heb gebroken niet waar?" vraag ik. "Ja, zo zit het wel ongeveer," zegt Nard. "Nou, wat nou als ik er niet meer ben? Is er dan nog een probleem?" zeg ik uitdagend. "Wat wou je daar mee zeggen? Ga je ermee akkoord als wij je om zeep helpen?" vraagt Nard verward. "Als jullie Lydia dan laten gaan, vind ik het prima. Als dat een deal is, ga je gang," zeg ik. "Ik mag daar niet alleen over beslissen," zegt Nard. "Ik zal het overleggen, en dan hoor je het binnen nu en een uur." En weg is hij.

POV Lydia

Ik word wakker en voel meteen aan mijn buik. Ik weet gewoon wat er is gebeurd. Ik heb ongelofelijk veel buikpijn, en klop op de deur. Een man doet de deur open en vraagt in het Engels wat er is. Shit, mag ik nog in het Engels gaan uitleggen wat er is ook. "Listen, my tummy hurts very much. Can I please go to a better toilet than this thing?" vraag ik met een vertrokken gezicht terwijl ik naar het gat in de grond wijs. De man knikt en loopt met me mee naar een echt toilet. Dat ging makkelijker dan ik dacht. Waarschijnlijk wil hij geen stank in de cel, maar ik ga voor een andere reden naar het toilet. Als ik zit probeer ik te plassen, wat ontzettend veel pijn doet. Maar goed, alles doet nu pijn. Als ik klaar ben, en ik af veeg, zie ik wat ik verwacht had te zien. Maar alsnog is het een enorme klap. Het wc papier is rood, net als het water in de wc. Ik heb een miskraam gehad.

Ik zit minstens vijf minuten te snikken op de wc. Hard huilen durf ik niet, en ik probeer mezelf zo snel mogelijk tot bedaren te brengen. Hoe langer ik blijf zitten, hoe wantrouwiger ze waarschijnlijk worden. Heel voorzichtig hijs ik mijn broek weer op, trek mijn shirt er over heen en draai de deur van het slot. Ik wil weer met de man van net meelopen, maar er staat niemand. Ik kijk de hele gang door of er iemand staat, maar er is geen mens te zien. "Hallo?" roep ik voorzichtig. Mijn echo is het enige antwoord dat ik krijg. Mijn hart bonkt in mijn keel. Dit is mijn kans. Onbewaakt, niemand in de buurt... Ik ren door de gang, maar kom veel te snel een bewaker tegen. Eentje met een mes. Maar ik heb zo'n enorme adrenalinekick dat zelfs dat geen probleem is.

Ik ren recht op de bewaker af, en geschrokken houd deze zijn mes voor zich uit. Ik duik eronder door en ren vol in zijn buik. Hij klapt dubbel en ik weet het mes af te pakken. Ik laat hem verbluft achter. Ik ren verder, tot ik in een grote ruimte kom. Ik ruk een haarelastiekje van mijn pols, klem het mes tussen mijn tanden en doe snel mijn haar in en staart. Dit is waarschijnlijk mijn enige kans en die pak ik met beide handen aan. Ik neem het mes weer in mijn hand en ren verder. Halverwege de ruimte ga ik vol op de rem, trek helemaal wit weg van wat ik zie. Ik sta twee, drie seconden in shock, dan kom ik in actie.

POV Rowan

Niet heel veel later komt Nard terug. Hij knikt. "Je mag zelf kiezen hoe, en je mag het zelf doen. Het enige wat wij doen is je een handje helpen," zegt hij. "Als jij eenmaal dood bent, laten we Lydia gaan." Ik knik. "Mag ik een brief voor haar schrijven die jullie haar meegeven als jullie haar vrijlaten?" Nard zegt toe en ik begin ijverig te schrijven.

Lieve Lydia,

Het spijt me verschrikkelijk, ik heb werkelijk alles geprobeerd, maar als dit helpt om jou vrij te krijgen, dan graag. Alsjeblieft, ga niet te lang om mij rouwen, onthoud dat ik ook dat monster was dat jou de loverboy-wereld in hielp. De prostitutie in. Weet ik veel wat ik je allemaal heb aangedaan. Ook dat spijt me. Weet dat ik altijd van je houd.

Rowan.

Ik doe de brief in een envelop en maak hem dicht. Dan wordt alles klaargemaakt voor mijn dood. Een touw wordt aan een balk gehangen, met een strop eraan. Ik weet dat dit ouderwets is en dat het waarschijnlijk niet de snelste manier is, maar ik heb er een beter gevoel bij dan neer- gestoken of geschoten worden. Als alles klaar is ga ik op een krukje staan, leg de strop om mijn hals en trapt Nard het krukje weg.

Heeeey :)

Meer dan 1000 woorden! Joehoe! Parteeeh!

Sorry voor de vele POV´s, maar dat was in dit hoofdstuk net wat handiger.

Let me know what you think about it!

Xx Vivian