PBB Teens...

Chapter 11 'Forever' In my dreams....

Una hanggang dalawang araw lang naman ako pinaasa ni Mr. Kayumanggi na darating siya... At nalungkot ako dun. Ika nga, lagina lang umaasa.
Third day, dumating na ang sikretong palalabs ko. Pag nalaman nga niya break na kami eh hehehehe...
Siyempre masaya na naman anglola nyo kasi ayan na nangungumusta na nga hehehe... Siyempre kunwari di ko siya miss...pero deep inside naku!!! Daig pa yung may nagho-horseback riding saloob.
Sobrang sayako this time kasi nagkaron kami ngbtime na makapg-usap. At huwag kayo umasa na tungkol yun sa aming dalawa. Huwag din kayo assuming hehehehe
Napagusapan lang naman namin yung situation ng mga bata sa school namin..yung grades whatsoever...
Supersaya... Maghapon lang ako nasa loob ng training room. Patingin-tingin at pasulyap-sulyap... At kakaiba talaga yung feeling na nararamdaman ko ngayon... Totoo nga yata sinasabi ng is akong kasama na habang tumatagal lalong lumalalim yung nararamdaman ko para sa kanya.
Bago kami maghiwa-hiwalay sa session ng hapon may pahabol pa siyang pasabi na pupunta siya sa quarters namin after nya kumain.
Siyempre hindi rin ako yung sinabihan niya yung mga kasama ko rin division trainers.
Ako lang naman talaga si assuming at mahilig gumawa ng kuwento namin na ako lang naman ang naniniwala. Bwahahaha.... Boom!
Sayang nga kasi two days lang kami magkakasama ngayon kaya angnlola nyo nilulubos na ang mga oras na kasama siya.
May mga hinaing din siya sa buhay kasi hindi na raw siya tumitigil sa bahay kahit weekend. Lagi na lang din siya sa trabaho.Tinanong ko pa nga siya kung kilala pa ba siya ng asawa niya at ang sagot niya.... "Medyo..."
Nagtanong din siya sa personal kong buhay... Naririnig naman yun ng iba ko pang kasama... Ask niya kung may asawa na ako at siyempre anong isasagot ko.... Meron na po...
Hehehehe sa ganitong scenario lang natatapos ang araw namin... Ngitian... Kuwentuhan... Tawanan... Sa kaniya ay walang malisya subalit ako ehehehehehe! Meron? Konti? Kasi nga masyado akong assuming sa buhay...
Naghanap nga pala siya ng speaker at nagpatugtog ng mga instrumental jazz music... Na binigyang kulay ng mga kasama ko hahahaha may kahalong kaunting berde kaya napupino talaga ng kasiyahan ang aking puso.
Mabuti pa nga sa panaginip may forever kami hehehe kasi sa real life naman talaga ay malabong mangyari... Malabong -malabo.
Napanaginipan ko kasi siya... Parang tapos na yung training tapos ayun nga wala ako masakyan pero to the rescue ang Mr. kayumanggi ko in my dreams.... Nagoffer siya na ihahatid niya ako. Nagpatumpik-tumpik pa nung una pero ako pa ba?mtatanggi hehehe neverr!!! Pagkakataon ko na kaya yun!
Laking gulat ko kasi may inamin siya sa akin (in my dreams ulit) sabi niya nadevelop na raw siya sa akin. Hindi raw ako nagsasalita. Sobra akong nabigla at hindi ko malaman ang sasabihin o gagawin ko. Gusto komsana humiyaw pero di ko nagawa.... Nasa front seat nga pala ako (hihihihi).
At ang mga sumunod na mga pangyayari ( in my dreams ulit) ang hindi ko inaasahan.
Natagpuan ko na lang ang sarili ko sa loob ng isang silid. Nakita komsiya humiga sa kama.... Sabi pa nga niya "masaya ako" yun lang. At bigla na lang parang may sumikad na kung ano sa aking pakiramdam... Hindi ko maipaliwanag na kabog.... Hnaggang sa tuluyan na nga akong magising at mapagtantong nasipa pala ako ng katabi ko sa higaan. At ang masakit sa dibdib niya ako nasipa. Yun pala yun yung kabog sa aking dibdib na bigla-bigla kong naramdaman ng mga oras na sabihin niya yung mga katagang yun (in my dreams).
At ang masaklap.... Ang lahat ng iyon ay panaginip lamang.... Hinding-hindi magaganap sa katotohanan sapagkat ang lahat ng iyon ay may kabaiiligtaran....
Isa na lang ang masasabi ko... May forever talaga.... In my dreams....
The last day ay masyado kaming nagenjoy kasi hindi masyadong mabigat ang training ng mga bata. Medyo mild lang kasi dinidevelop sa mga games at activities na ibinibigay ang teamwork... Bilis at output na may quality...
Enjoy din ako kasi isinasali niya kami lahat.
Ang naging malungkot lang.... Nagkaron kami ng llan na magpunta ng starbucks at pagbalik namin wala na siya... Nakauwi na...
Maysakit pa naman siya....
Hanggang dito na lang muli... Siguro sa August na ulit ito masusundan....