Ποτέ Δεν Σε Ξέχασα

κεφάλαιο 14

Αφού ο Αρης έφυγε αμέσως έμεινα μόνη μου... Δεν ξέρω τι να πρωτο σκεφτώ...
-Τι θα κάνουμε??
-Μ'αγαπάει ή είναι ένα από τα παιχνιδάκια του??

Τις σκέψεις μου διέκοψε μια κλήση...
Αυτό δεν το περίμενα ήταν η μητέρα μου νομίζει ότι θα με έχει ξεχάσει...
Χωρίς δεύτερη σκέψη το σηκώνω...

"ναι...??"

"Ελα χαρά μου θα σου πω κάτι... Μου το είχες ζητήσει και τελικά το ξανά σκεφτήκαμε με τον πατέρα σου ..."

"Ακούω..."είπα φανερά αναστατωνανη...

"Θα έρθεις να μείνεις μαζί μας.."

"τι???"είπα απογοητευμένη και καθησα στο κρεβατι...

"αυτό που άκουσες."μου είπε θυμωμένη...

"Καλά...μπορώ να το ξανά σκεφτώ ???" είπα λυπημένη

"κάνε ότι σε κανει χαρούμενη εμείς για το δικό σου καλό θέλουμε να έρθεις..."

"καταλαβαίνω Θα το σκεφτώ όμως..."

Τέλος κλήσης

Άλλες σκέψεις κυριαρχούν το μυαλό μου...
Τι θα κάνω

Ο Αρης ??
Η Δάφνη ??
Άμα ο Αρης τα φτιάξει με καμία παλιό πατσαβουρα...

Εγώ χωρίς την Δάφνη δεν μπορώ να ζήσω.... Ποιος θα με με κάνει ρεζίλι??
Με ποιον θα μαλωνω?? Σε ποιον θα λέεω τα προβλήματα μου??

+++Μήνυμα +++

"γειά σου κούκλα...
10 και μισή θα έρθω να σε πάρω να πάμε στο πάρτι της γ' λυκείου να είσαι έτοιμη ...ΔΆΦΝΗ ❤"

"οκ" της απαντάω στα γρήγορα και πάω να ετοιμάσω κάτι να φαω...

Τρώω
Κάνω μπάνιο
Κοιμάμαι
Ντύνομαι
Βαφομαι
Και είμαι έτοιμη
Ξανά κοιτάζομαι στο καθρέφτη και ακούω την πόρτα "τρέχω" (μην σκωτοθω κιόλας)

+++στο πάρτι
Περιμένω να τον δω αλλά τίποτα...
Πουθενά

Είμαι σε ένα τραπέζι με την Δάφνη τον Gray και κάτι άλλους από το σχολείο δεν είναι πάντως είναι φίλοι του Grey (μαναρια ) έλεος πια χαρά ντροπή σου... Μαλωνω τον εαυτό μου...

Ο Αρης εξαφανισμενος κανένα ίχνος ζωής
Αρχίζω και πίνω... Πίνω πολύ δεν μπορώ να το ελέγξω.. Τι σκατα έχω πάθει ???

Δεν νοιώθω το σώμα μου το κεφαλι μου πάει να σπάσει ή έχει σπάσει ήδη... ???

"πάω τουαλέτα.." λεω στα παιδιά χωρίς να τους δώσω ιδιαίτερη σημασία...
Προχωράω...φτάσαμε λεω στον εαυτό μου.
Μπενω μέσα ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου για να νοιωσω καλύτερα... Προσπαθώ βέβαια να μην χαλάσω το makeup μου