Being HIS wife

Chapter 1

Ian's POV

Nakatanaw lang ako sa mga sasakyang dumadaan sa kalsada habang umuulan.

It's raining and I'm here at the waiting shed, waiting for bus.

*Ting*(Tunog ng pagbukas ng pintuan ng Bus)

I started to walk papunta sa Bus kahit umuulan, I forgot to bring my umbella kaya medyo basa nako,

nang makapasok ako sa bus agad akong naghanap ng mauupuan,

konti lang kasi ang pasahero..so I decided na dun umupo sa wala masyadong tao..

pagkaupo ko agad kong hinanap ang panyo ko para punasan ang katawan ko dahil nga sa nabasa ako ng ulan.

My mga time kasi na pag may mga nakakasama ako, bigla bigla nalang nila akong kakausapin kahit na di nila ako kilala.. kaya ayun tititigan ko lang sila na parang sinasabing “BAKIT MO AKO KINAKAUSAP?KILALA  BA KITA?-look” kaya ayun mananahimik na lang sa isang tabi..

By the way, My name is Ian William. 16 years of age.

I'm a 4th yr highschool student and today's first day of class sa ‘VH Academy’.

Scholar lang ako sa school na yun. Pang Elite school ang paaralang yun ei.

Pag sa mga ganitong pagkakataon na wala akong ginagawa parati kong naiisip kung bakit nangyari yun.

Naalala ko kung gano kalaking katangahan ang nagawa ko dati. Dahil wala akong nagawa para iligtas sila. Wala akong kwentang tao, kung naging malakas sana ako nung mga panahong kailangan nila ako sana buhay pa sila ngayon..sana hindi ako nag-iisa ngayon..sana Masaya pa rin kami na magkakasama pero…wala na ei huli na ang lahat..Lahat lahat

Parati kong tinatanong sa asarili ko kung..

BAKIT?

BAKIT?

BAKIT?

Bakit sakin pa nangyari yun? Bakit samin pa na wala naming ginawang masama.

Kung sana sinunod ko nalang sila..

Kung sana hinayaan ko nalang sila..

Kung sana naging matapang ako..

SANA andito pa sila hanggang ngayon kasama ko..pero wala,

WALA na sila at hinding hindi ko na sila makikita pa.!!!

Hin----

*Ting*(Tunog ng pagbukas ng pintuan ng Bus)

Bumalik ang diwa ko dahil sa tunog na yun. Mabuti naman dahil baka kung ano pa magawa ko dito.

Tumingin ako sa bintana ng Bus..aish Andito na pala ako sa tapat ng school.

so bumaba na ako at tamang tama hindi pa nagbell.

Pagpasok ko palang..

 as usual pinagtitinginan na naman ako ng mga estudyante dito.

Hindi dahil sa sikat ako dito or what kundi dahil para sakanila hindi ako bagay sa school na ito.

Yah you read it right.. hindi ako sikat.

Because for them, I'm the weirdest thing that they've been seen in their whole life.

WHY?

Because...

*I'm always alone

*I dont have a friends

*I'm expressionless