Lost deel 13

228 9 0
                                    

Wolfs pov:
We staan al achter de douane. Ik kijk om me heen. Niks verdachts. Niet zoals de vorige keer dat ik Fleur en haar moeder op het vliegtuig wou zetten. Fleur kijkt me aan. 'Zullen we gaan pap?' Weer kijk ik om me heen. Ik denk aan alles wat ik achter laat. Eigenlijk is dat maar 1 ding. Maar wel een heel groot ding. Eva. Na alles wat we hebben meegemaakt voel ik me zo schuldig dat ik haar hier zo achterlaat. Altijd stond ze voor me klaar. Ook als ze helemaal gek van me werd. En wat ben ik eigenlijk een slechte vriend. Wat ben ik een walgelijke vriend. Het grootste moment in haar leven; haar bruiloft. En ik ben gewoon te laf en te jaloers om er heen te gaan. En daarna, de begrafenis van Frank. Ook daar was ik te laf voor. Ik huil bijna als ik denk aan het moment dat ik haar zomaar heb laten ontvoeren en verkrachten. En dat terwijl ze al zoveel had meegemaakt. Maar die fouten zijn gemaakt. Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan ze niet terugdraaien. 'Pap, we moeten echt gaan. Anders zijn we te laat!' Ik staar voor me uit. Die fouten, die zijn geweest. Deze fout kan ik nog voorkomen...

Lost, Flikken MaastrichtWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu