Lost deel 17

220 9 0
                                    

Eva pov:
Ik hou het niet meer en val huilend in Marion's armen. 'Je houdt van hem hè?' Zegt ze. Ik knik. 'Waarom hebben jullie zo lang om elkaar heen gedraaid? Al vanaf de eerste keer dat jullie elkaar zagen zag je die vonk tussen jullie. Jullie hadden zo'n leuk stel kunnen zijn, waarom is daar nooit wat van gekomen?' Een zucht verlaat mijn mond. Marion weet ook altijd alles. 'Ik weet het niet, eerst dat gedoe met Frank en de bruiloft. Toen liet hij merken dat hij mij leuk vond, maar nu... Uit niets blijkt dat hij mij nog ziet zitten. En als er dan een momentje van ons tweeën is dan heb ik geen idee hoe ik me moet gedragen of wat ik moet zeggen, dus dan ga ik meestal maar naar bed of achter de laptop met werk bezig.' ' Nou ik kan je één ding verzekeren Eva van Dongen, Wolfs is stapel op je. Dat was hij in het begin al en dat is nooit meer veranderd, dat ziet iedereen.' Verschrikt kijk ik op. 'Mechels ook?!' 'Ja, Mechels ook. Ze heeft me wel eens gevraagd of jullie wat hadden.' 'Wat heb je gezegd?' Vraag ik. 'Nee natuurlijk.' Opgelucht kijk ik haar aan. 'Maar ik heb haar wel gevraagd wat ze ervan zou vinden als jullie wél wat zouden hebben.' Zegt ze. Ligt gespannen kijk ik haar aan. 'En? Wat zei ze?'

Lost, Flikken MaastrichtWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu