Lost, Flikken Maastricht

Lost deel 18

Eva pov:
'Ze zei dat zolang jullie gewoon normaal functioneren het geen probleem is voor haar, maar als ze merkt dat werk er wel onder lijdt moet ze alsnog maatregelen treffen...' Ik haal diep adem. 'Tja, maar nu is Wolfs weg en ik hier, dus maatregelen hoeft ze daarvoor in ieder geval niet meer te treffen.' 'Zullen we wat gaan eten beneden?' Verandert Marion het onderwerp. Ik kijk op de klok en zie half 7 staan, maar ik heb nog niet echt honger. Toch loop ik mee naar beneden en schep wat bami op mijn bord, niet veel, maar het is in ieder geval wat. Marion kletst over van alles en nog wat maar ik ben er niet helemaal bij. Ik zit met mijn gedachtes bij Wolfs. Diep van binnen denk ik nog steeds dat hij morgen gewoon hier voor het hotel staat en me op komt halen, maar eigenlijk weet ik ook wel dat dat niet gaat gebeuren. Waar zou Wolfs nu zitten? En hoe heeft hij in godsnaam Fleur die gevangenis uit gekregen? Hij moet hulp hebben gehad, dat kan niet anders. Maar van wie? Wacht als ik dat nou is... 'Joehoe Eef! Ben je er nog?' Marion zwaait met haar hand voor mijn gezicht. 'Zullen we de borden terugbrengen en naar onze kamers gaan?' Vraag ik. Marion knikt. Eenmaal op mijn kamer zucht ik diep. Marion zit in de kamer naast Katharina. Marion is echt een schat hoor, daar niet van, maar ik moet gewoon nadenken en dat kan ik niet als er overal andere mensen om me heen zijn.