Lost, Flikken Maastricht

Lost deel 15

Eva pov:
Eenmaal op het bureau lopen we alles nog een keer door. 'Dus u was aan het omkleden en het volgende moment werd u wakker in het busje?' Vraagt Evert nog een keer. 'Ja, zo is het gegaan.' De deur achter me gaat open. Ik draai me om en zie Marion staan. Opgelucht spring ik in haar armen. Eindelijk iets vertrouwds hier. 'Wat doe jij hier?' Vraag ik. 'Ik heb je spullen uit het safehouse opgehaald.' Ik kijk naar de koffer naast haar op de grond. 'Je bent een schat.' Ik kijk Evert aan. 'Mag ik gaan?' 'Ja, maar blijf wel beschikbaar voor als we nog vragen hebben.' Ik knik en loop samen met Marion weg. 'Je hebt echt geen idee hoe blij ik ben dat je er bent.' Zeg ik als we het gebouw uit lopen. Ik knuffel haar nog een keer. 'Ja wie had dat gedacht van Bols.' Zegt ze. Ik kijk naar de grond. 'Wolfs.' Zeg ik zacht, maar Marion hoort het niet. 'Zeg ben jij met de auto?' Vraag ik. 'Want ik heb hier geen auto.' 'Ja ik ben met de auto, maar hoe kwam jij dan van het hotel naar het bureau?' Kijkt ze me vragend aan. 'Evert heeft me opgehaald.' Er verschijnt een glimlach op haar gezicht. 'Die Evert ziet er niet verkeerd uit hoor.' Knipoogt ze. 'Misschien iets voor jou?' Vraag ik lachend. 'Ach nee joh, ik ben toch veel te oud. Ik bedoel voor jou! Je bent nu al een best wel lange tijd alleen. Is het niet eens tijd om weer op zoek te gaan naar iemand?' Ik kijk uit het raam. Want diep in mijn hart weet ik dat ik de ware al lang gevonden heb.