*5

1.4K 49 0
                                    

P.o.v Anouk

Ik ren en ren. Ik kijk achterom en zie alle jongens renen zelfs Niall. Waarom ben ik nog verlieft op hem hij wilt me niet. Anders liet hij me nu wel gaan. We renen nog een heel stuk door het bos.

Tot we bij een weg komen waar veel auto's rijden. Gewoon rennen. Ik kijk nog een keer om en zie Zayn en Niall met open monden kijken en zie dat ze stoppen met lopen."Anouk kijk uit" Schreeuwt Niall, maar het is al te laat

*3 dagen later.*

Langzaam open ik mij ogen."waar ben ik?" Vraag ik met een krakende stem."OMG Anouk je leeft." Hoor ik de stem die ik te lang niet meer gehoord heb."Niall?" "Ja ik ben het weetje nog wie je bent en wie ik ben?" Vraagt hij bezorgt. Ik Grinnik "Ja dat weet ik nog." Zeg ik lachend. Ik kijk hem aan en hij mij."Moet ik met jullie mee?" Vraag ik na lang naar elkaar gestaard te hebben."Ja" mompelt hij . "Waarom mag ik niet gewoon naar huis?" Vraag ik somber. "Zayn is bang dat je naar de politie gaat." Mompelt hij weer.
Ik vorm een o met me mondt en we zijn weer stil.

*dag later*

Ik moest nog een dag blijven ter observatie, maar ik mag vandaag weer naar huis. Nou huis het huis van de jongens. Zayn kwam mijn kamer binnen lopen en greep me bij mijn arm. "Je mag naar huis maar je moet nog veel rust hebben." Zei hij met een enge grijns.

Ik zuchten diep en deed mijn normalen kleding aan, want nu had ik een soort douchegordijn aan. Zayn en ik liepen naar de auto, Maar er was niemand geen zusters geen anderen mensen die me konden herkennen. Waar was iedereen?

Zayn had me weer bij mijn arm gepakt en sleurde me de auto in. Ik trek me er niets van aan een kijk naar buiten. Ik zou zo graag weg willen gewoon weg voor altijd.

kidnapped by 1D    {VOLTOOID}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu