~Luke~
Okuldan nefret ediyordum.
Herkes benim neden bu kadar "soluk" olduğum konusunda espriler yapıp duruyordu ve bu oldukça sinir bozucuydu.
O yüzden Calum gelip benimle daha normal konular hakkında konuşmaya başlayınca ona sevinçle cevap vermeye devam ettim.
Neredeyse tüm derslerimiz aynı sınıflardaydı ve o yüzden onu daha fazla tanımaya çalıştım. Michael'ın söylediği gibi kötü biri değildi. Aksine benimle ilgileniyor ve gerçekten de arkadaşım falan olmaya çalışıyor gibiydi.
Yemek saati geldiğinde Calum'la beraber yemekhaneye indik ve aynı masada oturduk. Onunla konuştukça daha da fazla ortak noktamızı buluyorduk. Mesela ikimizin de en sevdiği renk maviydi. İkimiz de çikolatalı dondurmayı çok severdik. İkimiz de insan değildik.
Onun ne olduğundan emin olamasam da kesinlikle bir insan olmadığı üzerine yemin edebilirdim. Michael'ın daha önce bana söylediklerinın yanı sıra fazla hızlı refleksleri, gereğinden daha kaslı olan kolları ve gülümsediğinde kulağıma fısıldayan seslerden bu sonucu çıkarmıştım. Ama yine de aniden 'Hey, melek misin yoksa sen de mi benim gibi düştün?' diye soramazdım. O yüzdenbir yandan önümdeki patates kızarmalarını didiklerken onun yapmış olduğu bir espriye gülmeye devam ettim.
"Bu akşam ne yapıyorsun?" diye sordu biz masadan kalkmak üzereyken. Yemeklerin kalanını çöp kutusuna döktükten sonra ona döndüm. "Hiçbir şey, sanırım." diye yanıtladım. "Neden sordun ki?"
Gülümsediğinde o ürpertici sesin tekrar kulağıma anlamsız kelimeler tısladığını duydum. "Biraz takılırız diyordum. Bilirsin birbirimizi daha iyi tanımak için. Bugün okul çıkışı senin evinde buluşuruz o zaman, olur mu?"
Hızla kafamı sallayarak onayladım ve bir sonraki dersim olan matematik sınıfına doğru yürümeye başladım. "Mükemmel." diyerek sırıttı. "Benim dersim Fransızca. Ama okul çıkışında buluşuruz."
"Pekala." dedim ona el sallarken. "Sonra görüşürüz."
Bana el sallayarak sırıttı. "Görüşürüz, Lukey!"
Benden uzaklaşırken attığı kahkahada, kulağıma fısıldayıp duran o ürkünç sesi duyduğumdan emindim.
~
Kısa oldu biliyorum ama kurgunun devamıyla ilgili hiçbir fikrim yok. O yüzden idare edin biraz lütfen, 10-15. Bölümde bitiririm zaten.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
pure //muke
Fanfiction"Şimdi lütfen, uğruna kanatlarımı ve tüm her şeyimi kaybettiğim dudaklarını biraz daha tatmama izin ver."