Soğuk Nevale

Bölüm 5 ''Şanslı olmayabilirsin''

    Sabah uyandığımda başım feci ağrıyordu.Ne olmuştu böyle? Düne dair bir şey hatırlamıyorum en son hatırladığım Su ile buluştuktan sonra eve doğru yürüyordum.Biraz sonra annem elinde tepsiyle gelmişti. Durun!Okula geç kalmıştım.Kalkmak için bir hamle yapmıştım ama annem buna izin vermedi. ''Okulundan izin aldım.Bugün evdesin.'' dedi kararlı bir ses tonuyla. ''Dün neler oldu?'' diye sordum. Annem tepsiyi yatağımın çaprazında duran mavi renkli masamın üstüne koyup yanıma oturdu.''Dün seni bir çocuk getirdi.Gömleği kan içindeydi sen de baygındın.Bir açıklama yapmak ister misin?'' Demek bayılmıştım ve beni eve o getirmişti.Şimdi her şeyi hatırladım.Anneme bir yalan uydurmam gerekiyordu yoksa bir daha onunla görüşmeme izin vermez hatta beni okuldan bile alabilirdi.''Okuldan arkadaşım dün takılıp düştüm ve kafamı sertçe vurdum.Sanırım tesadüfen gördü ve getirdi bunda bir şey yok anne,iyiyim.'' Saçmaladığımın farkındaydım ama aklıma başka bir şey gelmiyordu.Annem yalan söylediğimi anlar gibi oldu ama üstüme gelmedi.''Kahvaltını yap ve dinlen yarın gidersin okula.'' dedi ve kapıyı kapatıp çıktı.Yatakta dönüp durdum ne uyuyabiliyordum ne yemek yiyebiliyordum.Bende yatağımın yanındaki beyaz şifonyerimin üstündeki telefonuma uzandım ve sosyal medyadan Başak'a mesaj atmaya karar verdim.

''Bugün kendimi iyi hissetmediğim için okula gelmedim.Beni soran oldu mu?''

    Sabırla cevabı beklemeye başladım.Sonra dan derste olduklarını düşününce masamın üstünde duran kahvaltımı yapmaya karar verdim.Kahvaltımı bitirip tabaklarımı alt kattaki lüks ama tatlı olan mutfağımıza bırakmaya gittim.Döndüğümde yatağıma oturup telefonumu tekrar elime aldım ve mesaj gelmişti! 

''Geçmiş olsun.Evet bir çocuk gelip Kayra bugün okula gelmedi mi diye sordu hayır demeye kalmadan seni göremeyince gitti.Neler oldu?'' 

Gelmiş ve beni sormuştu. Beni merak etmişti. Biraz daha düşündüm ve bunun normal olduğuna karar verdim. Sonuçta kötüydüm ve beni eve getirmişti.Hey!Bir dakika! Evimi nereden biliyordu?Kimseye söylememiştim.Bu çocuk kimdi?

Bir sorun yok.Sadece dün yolda bayılmışım yorgunluktan olmalı.İyiyim merak edecek bir şey yok. deyip yarına kadar uyanmamaya karar verip uyumaya başladım.

***

Benim sevgili alarmım yine beni kaldırmak için çalıyordu.Alarmı kapatıp banyoya gittim.Derin bir nefes aldım ve elimi yüzümü yıkayıp şeker rengindeki havlumla ellerimle yüzümü kuruladım.Olanları idrak etmeye çalışıyordum.Bunları kafamdan atıp şifonyerimle aynı renkte olan beyaz dolabımı açıp içinden siyah bir elbiseyle elbisemin renginde bir bot giydim.Hava hafif estiği için yeşil bir ceket giyip telefonumla kulaklıklarımı spor çantama koyup her zaman ki gibi servisi bekledim.Biraz sonra servisim gelmişti bende bir önceki yerime oturdum ve yine kulaklıklarımı taktım.Aynı şarkı.Okula geldiğimizde ağacın altında onu gördüm.Dudaklarının arasında ona çok yakışan bir de sigarası vardı.Hiç kokusunu duymamıştım sigaranın.Öyle ortamlara hiç girmedim annem sayesinde.Ama sanırım biraz sonra girmek üzereydim.Ona doğru ilerlemeye başladım.''Beni dün evime sen bırakmışsın.Nereden buldun adresi?'' Gergindim. Kafasını yavaşça kaldırıp beni kör eden kahverengi gözlerini gözlerimle buluşturdu. ''Bunun bir önemi mi var? Canını kurtardığına dua etmelisin.Eğer ben olma-

''Evet sen olmasaydın belki ölebilirdim,daha kötü olabilirdim.Bunun için teşekkür ediyorum ama daha hiç tanışmadık ve evimin adresini biliyorsun.'' Hızlı konuşmuştum ve şuan yanaklarım deli gibi kırmızılardı.Bunu hissedebiliyordum. ''Buna takılma ve şimdi beni rahat bırak.'' deyip gözlerini benden ayırdı.Beni kendine hayran bırakmıştı ama aynı zamanda çok sinirlendirmişti.Şu an onu dövebilirdim,gerçekten.Belki o beni döverdi ama en azından ona zarar verebilirdim.Küçüklüğümden beri dövüş sanatları kursuna gidiyorum.Bu benim için büyük bir avantaj ama bazen afallıyordum.Beni kurtardığı zamanki gibi. ''Sınıfıma gidip beni sormakta neydi?'' Bu sorumla ilgilenmiş olmalı ki gözlerimiz yine buluştu.''Durumun kötüydü.Merak ettim o kadar.Umutlanma.'' Midemden kalbime doğru çıkan bir yanma hissettim. Neden böyle oluyordu? ''Umutlanmıyorum,seninle ilgilendiğimi nereden biliyorsun?'' Ona böyle söyledim ama evet ilgileniyor olabilirdim. ''Seninle burada durup konuşmak isterdim ama vaktim değerli.Bir dahakine bu kadar şanslı olmayabilirsin.'' dedi ve yine önümden çıkıp gitti ama bu sefer omzuma hafifçe bir dokundurup gitti.Yine afallamıştım.