Tevafuken rümeysa yanıma geldi.Sence bana ne dedi .Niye gelip bana dediğinide anlamış değilim.
RÜMEYSA
SILA BİLİYORMUSUN HANİ OKULUN EN ÇALIŞKAN ÇOCUĞU YUSUF VARYA O BİZİM SINIFTAKİ ALEYNAYA AŞIKMİŞ!!!!
O an dünyam yıkıldı sanki.Her şey bitti .Ben okulda ağlayamadım. Herkez niye ağlıyorsun derdi .Ağlamak tan bile korktum. Gözlerimden yaşlar inmedi ,çığlık atmadım ama kalbim hem ağlıyor hemde çığlık atıyordu.
Hiç kimseden nefret etmedim .Aleyna nın da suçu yoktu yusufun da suçu yoktu . Çünki bu kalp. Kimi isterse sever.Ama garip olan tek şey yusufa halan daha tutkun olmamdı.O günde bitmişti .Eve geldim yatağa girdim.Sadece ağladım. ÇOK ŞÜKÜR içimdeki umutlar hala daha vardı.Azalsalarda onları kayıp etmedim.Okulda arkadaşlarım biraz mutsuz olduğumu anlamıştı. Ama ben biraz mı mutsuzdum? Hayır ben çok mutsuzdum. Benim kendimde en sevdiğim özellik sadece dua etmek ve kötü şeyler de iy şeylerde yaşasam Elhamdülillah diyebilmekti. Böyle kocaman bir yıl geçirdim.Çıkısı onu görüyordum .Sevdiği kızla her gün buluşuyormuş.Bunuda rümeysa sınıfta bağırarak söyledi . Aleyannın adını bile yazamıyorum.Aslında bn onu çok seviyordum .Aleyna iyi biriydi.Yusufun Aleynayı sevmesi beni Aleyna dan hiç uzaklaştırmamıştı.O yıl yaşadığım bir şeyide anlatayım . O seni sevmiyorki diyeceksin ama ben yinede anlatayım .
Yine bir okul çıkışı her günkü gibi eve doğru yürüyorum.Kafamı hiç kaldırmıyorum. Bir den arkamdan çocuk sesi geldi. Arkası döndüm arkamda çocuk yoktu Ama yusuf vardı .Onu bu yolda hiç görmemiştim. Sağa doğru döndü .Beni hiç umursamadan gidiyordu.Sokakda kimse yoktu .Demin ki ses kimden çıkmıştı hiç anlayamadım ,anlayamayacağımda.
Bir den Kafamda sayamayacağım kadar karga bağiriyordu.Ben yukarı yoldayım o da aşığı yoldaydı.
