Artık okulun ilk haftası bitmişti.Alışmıştım okula 5 tane arkadaşla tanıştım ,öğretmenlerle tanıştım.Arkadaşlarıma kanım çok ısındı.Sanki yıllardır birbirimizi tanıyor gibi.6 kişilik grup kurduk.Onlara çok güveniyordum.
Ama birine aşık olduğumu onlara söyleyemezdim. Korkuyordum çünkü eğer biri öğrenir se diye .Ben şimdi ye kadar aşkı çok saçma görüyordum. Çünki hiç aşık olmamiştim.Aklımdan bir an bile çıkmıyordu.Acaba ismi neydi ? Kaçıncı sınıfa gidiyordu? Bunları o kadar çok merak ediyordumki. Onu gördüğümde beri her gece ağladım.Her gece dua ettim beni sevmesi için birde şöyle bir yemin ettim kendime Ben sevicem ama sevgili olmayacağım diye .O zamanlar beni mutlu edecek tek şy o sarışın çocuğun beni sevmesi idi.
3 hafta geçmişti üstünde onu bir kaç kere okulun bahçesinde top oynarken gördüm.Ben bahçeye hiç çıkmam sınıfın penceresi bahçeye bakıyor.Herkez tenefüste sevgilisini görmek için bahceye koşarak gidiyor bende her tenefüs pencereye koşuyordum .5 tane arkadaş vardı demiştim ya artık onlar benim dostum ,kardeşim gibi oldular.Onlarda benim gibi bahçeye gitmeyi sevmezler di .Onların sevdiği biri yoktu .Eğer onlara aşk olduğumu söylesem belkide onları kaybederdim. Çünki sevgili olmak yanlıştı .Ama sevmek yanlışmı?? Hayır tabiki sevmek yanlış değil ama yinede dostlarıma aşık oldugumu diyemedim .Benim yanlış anlamalarından korktum .
