Araba ya bindim.Kendimi iş kadını gibi hissediyorum zaten artık öyle değilmi yim .Çok şükür şirketin yolu yakın. Şans derdim eskiden ...Hayır şans yoktur .Nasip vardır .Allah neyi nasip ederse o.
Heycan dan gebermek üzereyim.Kendime sakin ol demekten başka bir şey yapamıyorum.Arabadan indim şirketin kapısının önündeyim.Koskocamanmış.Kim bilir içinde ne kadar insan var.
Kapıdan girdim.Bir güvenlik görevlisi randevunuz varmi diye sordu!!!
Bende şirketin ortakları da mı randevuyla içeri giriyor dedim .
Adam Pardon Özür dilerim .Affedin beni
buyrun efendim gibi nazik cümleler kurmaya başladı .Ne iğrenç bir hayat .Biraz önce ortak olduğumu söylemeseydim güvenlik belkide beni azarlar dı.Bu dünya para,mal ve şöhret miş bunu bir kez daha anladım VE İçimden bir kez daha yazıklar olsun dedim .
Yavaşça yürüyorum çünki Topuklulara çok alışkın değilim .Karşıma sekreter çıktı .Kimi aradınız kimsiniz diye sordu.Ben şirketin ortağı olduğumu söyledim.Ve toplantı odasını aradığım ı dedim .Sekreter beni toplantı odasına götürdü .
Yavaş ca kapıyı açtım .içeri de bir kaç adam ve 2 tane kadın vardı .Herkez bana gereğinden fazla ilgi göstermeye başladı . Çok iyi davrandılar .Ben çok alışkan değilimdir iyi davranılamya .Garip geldi bana .
Tabiki içeri girdiğimde gözlerim yusufu arıyordu .Birden onu gördüm. Kendime hakim olamadım .Gözlerim doldu .Ama bunu yapmamalıyım.Kendimi tutmaliyım .Yerime oturdum . Toplantıda herkezle tanıştım , şirketin durumuyla ilgili konuşuldu herkez fikirlerini sundu .Ve toplantının sonuna gelinmişti... Tam o sıra da
