Gecenin Güneşi (Düzenleniyor)

#7

Geçen zaman bir bir canını yakarken artık hiç birşeye karşı tepki gösteremez insan. Peki sizin hiç beklemediğiniz bir şey oldu mu hayatınızda körü körüne inandığınız desteklediğiniz? işte benimde şu noktada Emir'e güvenim buydu bir insan nasıl beni hem gökdelenin tepesine çıkarıp hem aşağıya atabilirdi.

Yine çakılmıştım işte. Ona güvenmenin bedelini ağır ödemiştim bu akşam, hiç birşeyden habersiz benim için endişelenen Ece önüme suyu inadına ittiren bir Eylül ve yanımda oturan ve beni endişeyle inceleyen Bora...

Gözlerim eş zamanlı olarak Bora'ya dönerken halimi görüp bana sıkıca sarıldı. İşte o an yeniden ağladığımın farkında bile değildim göz yaşlarım Bora'nın gömleğine akarken yapabildiğim tek şey çaresizce ağlayıp Bora'ya sığınmaktı.

Bora'nın kollarından ayrılıp lavaboya girdim yüzümü yıkayıp aynaya döndüğümde kendimi çığlık atmamak için zor tuttum gözlerim kan çanağına dönmüş makyajım akmış gözlerimin altında şimdiden torbacıklar oluşmaya başlamıştı.

Aşağıya indiğimde Hande'yi görmeyi beklemiyordum beni görünce kaşları çatıldı oturduğu yerden savruldu "Senin suçun!" haklıydı "Bora her zaman senin sığınağın olamaz Mira. Bunu sakın unutma." Bora'nın sakinleştirmesiyle ikisi bahçeye çıktılar. Eylül yanıma gelip bana tekrar sarıldı.

"Mira ben yemin ederim böyle olacağını bilmiyordum." diyen Eylül'ü elimle susturdum. "Ben biliyordum."

"Nasıl?"

"Beni çağırdı, yani seninle buluşurken gittim partiyi yapmamamızı söyledi. Anlamıştım bir şey yapacağını gergindim odada garip davrandığımı düşünüyordun ya o yüzdendi. Daha sonra hava alacağımı söyleyince yine partiyi bitirmem gerektiğini yoksa yapmaması gereken şeyleri yapabileceğini söyledi yine dinlemedim."

Eylül hayretle bana dönerken Ece'nin "Kim söyledi neyi?" demesiyle aramızdaki kısa süreli muhabbet bitmiş oldu. Eylül'e kaş göz yaptım.

"Emir Mira'yı tehtit etmiş."

"Aslında bir uyarıydı tehtit değil." diye ekledim.

Ece'nin kaşları şaşkınlıkla kalktı "İyide o tehtit yada uyarı hiç birini yapmaz. Bir şeye karar vermişse direk yapar." Ece'nin onu bu kadar tanıması daha fazla şüphelenmemizi sağlıyordu.

🌝🌚

Bora kapının önüne gelince kapanmak üzere olan gözlerimi açtım. Ona teşekkür ettikten sonra yavaşça kapıyı açıp odama girdim üstümdekileri değiştirmeye bile takatim yoktu bir anda yatağa yığılıverdim yine akan göz yaşlarımı yanağımda hissettim. Bu gecede benim için böyle bitmişti.

Sabah uyandığımda gecenin bitmemesini diledim hiç sabah olmamasını istedim. Aynaya bakmaya korkuyordum fakat yinede üstümü giyinip şişmiş gözlerime baktım çantadan makyaj malzemeleriyle kapatmaya çalışsamda belli oluyordu ağlamaktan doğru düzgün uyuyamamıştım.

Ayaklarım okula geri geri giderken iki elin sırtıma dokunmasıyla arkama döndüm Bora ve Eylül yanımdaydı. "Eğer." dedi Eylül "Laf falan atarlarsa o kızların saçını başını yolarım biliyorsun değil mi?" ona gülümserken Bora'nın "Erkeklerde bende." onada gülümseme gönderdim.

İnsanlar bize daha doğrusu bana bakıp aralarında fısıldaşıyorlardı bu benim sinirimi bozmamıştı. Haketmiştim beklemediğim bir şey değildi böyle bir şey olacağıda belliydi sadece bir an blöf yaptığını düşünmüştüm.