The Pretend Girlfriend

tpg 9

Chapter nine

Sabi nga ni Ms.P, walang tawag,walang sulat,e-mail o text.Na-deactivate na rin ang mga online accounts nito.Na para bang sinadya nitong putulin na ang kanilang line of communication.Kaya nakukuntento na lamang siya sa mga balita at updates mula kay Ms.P,na close sa mga Villa Roman,mula kay Reece na kuya nito,at paminsan-minsan mula sa mga magulang nito.Kahit papaano maganda pa rin naman ang pakikitungo ng mga ito sa kanya.Na para bang nobyo pa rin niya ang anak ng mga ito.

Puwede naman sana niyang kunin ang telephone number or address nito sa abroad,ngunit pinangatawanan na rin niya ang gustong mangyari ng lalake.

Isang taon ang lumipas.

Isang taon na mula nang umalis ang lalake.But life must go on.Yung pansamantalang posisyon niya bilang namamahala sa mga out reach and charity projects ng administrasyon ng kanyang ama ay naging semi-permanent na.The people she works with are satisfied with the way she manages things,but she knows she can't do this job forever.Kaya may usapan na sila ng kanyang ama.When the time comes na makahanap na siya ng trabahong gusto niya,she'll resign and only works on the charity on her free time.Pumayag naman kaagad ang kanyang ama.

At ngayon nga ay kaarawan niya.She declined a lavish party,instead isang intimate dinner kasama ang pamilya at malalapit na kaibigan.

Nakangiti man ay napansin pa rin niya ang biglang paglungkot sa mukha ni Annie nang makita kung sino ang dumating.Magkasabay na dumating si Ms.P at si Reece.Matagal na ang pagsintang pururot ng kanyang kaibigan sa kapatid ni Ronny,but the later never noticed that Annie ever existed.

"Happy birthday," bati ng lalake. "Pasensiya ka na,kung sumabit ako dito kay Ms.P...makulit kasi si Bunso.Pinapa-deliver ang mga ito." sabay abot sa kanya ng isang di kalakihang kahon,nang mabistahan ng husto,she saw it was a box of roses,at isang maliit na nakabalot na regalo.

"Thank you..."She was so ecstatic.Naalala naman pala nito ang birthday niya.And for that masaya na ang kaarawan niya.

Those gifts made up all those sleepless nights when she was missing him.She kept the flowers even when they were already dried.At yung nasa maliit na kahon? Isang singsing,which she kept it near her heart.Ginawa niyang palawit ang nasabing singsing sa kanyang kuwintas.

Kagagaling lamang niya sa isang remote barangay,kasama ang kanyang team.Pagod man ay satisfied naman ang kanyang pakiramdam.Sa mga pagkakataong ganoon nawawala pansamantala ang lungkot na nararamdaman.Nag-overnight na rin sila sa bahay ng kapitan sa nasabing baryo,dahil dalawang araw ang mission nila.

Papagabi na nang dumating siya sa bahay nila.At sa pagtataka niya,mukhang may mga bisita.Kung sabagay,lagi namang may mga bisita sa bahay nila.Tuloy-tuloy siya sa loob ng bahay,and was about to greet everyone nang mabitin sa ere ang pagbati niya.

Hindi lang kung sinong constituents or political allies ng daddy niya ang mga nakaupo sa sala,kundi ang pamilya Villa Roman.She saw that Ronny's grandparents and parents are there.Nandoon din si Reece,and three other cousins.Pati si Harris ay naroon din,who said nothing about this,gayung magkasama sila sa mission.Kaya pala naunang umuwi ang lalake.Ang sabi'y kailangan ito sa ospital,pero sa bahay naman pala nila ito dumiretso,dahil suot pa rin nito ang damit na suot kaninang maghiwa-hiwalay sila.And then her eyes was fixed on the man she hasn't seen in the last eighteen months.

"Mabuti naman at dumating ka na," her dad got her attention. "Ikaw talagang bata ka...you should have come home earlier.Mag-i-isang oras nang naghihintay ang mga bisita natin..."

"What's going on?" tanong niya,no one in particular,at kung hindi lang sa mga taong nakapaligid sa kanila,kanina pa niya nilapitan si Ronny at sinapok ito,dahil sa inis,at the same time ay yakapin ito ng mahigpit,dahil talaga namang na-miss na niya ito ng husto.Ngunit napako na siya sa kinatatayuan niya.