Hasret Şahan. O Doğan Seyhanlı'nın ilk aşkıydı, gençliğiydi. Ta ki onun kalbini paramparça edene kadar. Kader onları tekrar karşılaştırdığında hiçbir şey eskisi gibi değildi. Artık Doğan aptal bir aşık değildi. Ya da o öyle olduğunu sanıyordu.
*aled...
O gün hava aydınlıktı. Aynı zamanda sıcaktı ve her yer çiçeklerle kaplıydı. Genç adamın kalbinde de çiçekler açmıştı. Tıpkı baharı yaşıyor gibiydi. Kuşlar ötüyor, önünden köpekler koşturup geçiyordu. Aşk ne güzel şeydi. İnsanı bu kadar mutlu eden başka ne vardı?
Doğan gülümseyerek eğitim fakültesine girdi. Elindeki çiçekten dolayı herkes ona bakıp duruyordu. Genç adam bunu umursamadı. Sevdiğine gidiyordu neden umursasındı ki? O ve Hasret bambaşka insanlardı. Bir arkadaşları aracılığıyla tanışmış, birbirlerinden hoşlanmışlardı. 4 yıldır birliktelerdi ve genç adam bu ilişkiyi ileriye taşımak istiyordu.
Bahçede yürümeye devam ederken cebinden yavaşça kırmızı renkle kaplı kadife kutuyu çıkardı. İçinde parlayan yüzüğe bir kez daha bakıp gülümsedi. Ardından kutuyu tekrardan cebine koydu.
Hasret'in kantinde arkadaşları ile birlikte olduğuna emindi. O bu fakültede okumasa da burasını ezbere biliyordu. Dile kolay dört yılı buralarda geçmişti.
Kantine giden yolda yürümeye başlarken aynı zamanda camdan dışarıya bakıyordu. Dikkatini çeken şeyle olduğu yerde durdu.
Gördüğü şeyle sinirlerinin gerildiğini çok net bir şekilde hissedebiliyordu. Hasret daha önce görmediği bir adama iyice sokulmuş, güle oynaya konuşuyordu.
Doğan kendini sakinleştirmeye çalışıp 'Sakin ol oğlum. Belki arkadaşıdır' dese de arkadaş bile olsalar bu kadar yakın olmalarını hazmedemedi.
O bunları düşünüp bir adım daha atacakken Hasret'in yanındaki adam tarafından öpüldüğünü görmek onu tamamen çıldırtmıştı.
O az önce resmen aldatıldığına şahit olmuştu. İlk aşkı. Sevdiği, kıyamadığı, doyamadığı kadın... Onu aldatıyordu.
Genç adam elindeki çiçekleri yere fırlatıp koşar adımlarla sevgilisinin ve tanımadığı o herifin yanına gitti. Hasret başta Doğan'ı görünce ne yapacağını bilemeyerek donup kalmıştı. Genç adam istemsizce dolan kahve gözleriyle kadınının kahvelerine bakıyordu.
"Ulan! Ben seni sevdim lan! Seni çok sevdim. Yapılır mı bu bana be!" diyerek bağırmaya başlayan Doğan'a Hasret'in yanındaki adam ayağa kalkıp sakin olmasını söylemek üzereyken Doğan ona sert bir yumruk indirip yere yığdı.
"Bir daha sakın karşıma çıkma! Açıklama yapmanı da istemiyorum. Ben göreceğimi gördüm." diyen Doğanla genç kadının gözlerinden yaşlar akmaya başladı. Kalbi acıyordu. Doğan ne yapmıştı öyle? Arkasını dönüp giden genç adam ile "Doğan!" diye bağırmaya başladı.
Ancak o dönmüyordu. Arkasına bakmıyordu bile. En sonunda gözden kaybolduğunda "Bende seni seviyorum..." diye mırıldandı Hasret.
Yavaşça çömelerek ağlamaya başladı. Ne etraftakileri ne de yanına gelen arkadaşlarını umursadı.
Küfür, spoiler, kitap tanıtımı içerikli yorumlar silinecektir. Keyifli okumalar :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
