Kuzucuklarim hikaye daha yeni olduğu için biraz sıkıcı ilerleyebilir ben bölümleri biraz daha hızlı ilerleticeğim yani hiç sıkıcı olmaz,hikayenin konusu çok güzel yani arkadaşlarim,yakinlarima okuttuğumda böyle bir cevap verdiler."İyi okumalar arkadaşlar"♡♡
Merhaba benim adım Gizem size biraz kendimi tanitayim.Ben Lise 3'e gidiyorum İstanbul'a taşinmadan önceki son 3 senede çok şey yaşadım ,ve çok da güzel şeyler yaşadım .fakat o kahrolası memurlar evi haciz edene kadar ,aslında annem bu durumları hiç aksatmazdı,haciz nedir ya .İşte annem artık orada kalamayacağı için İstanbul'a gitmwye karar verdik.O Allah'ın belası Akraba ilişkileri yüzünden ,Önce babam kansere yakalandı,adama bakmadılar da böyle oldu diye annemi suçladılar,babam vefat etti annemin dedikodusunu yaptılar, eve haciz geldi hem dul diye hemde daha kendine bakamıyor diye işte hikayem bu olaylar yüzünden başladı..
Bi kaç günüm velveleyle geçmişti,valizler,biletler,koşturmaca beni çok yormuştu açıkcası;
Ardından artık İstanbul'a gitmenin vakti gelmişti,annemler hemen yola koyulduk ve İstanbul'a yol aldık.
Ben şöför koltuğunun 2 sıra arkasında cam kenarında oturuyodum annemde yanımda,otobüsün kalmasına yarım saatten az bi zaman vardı annem -kızım ben birazdan gelicem '' dedi ve indi arabadan ben de tamam diyip cama doğru döndüm içimden ''Burayı çok özleyeceğim'' dedim.
Aradan bir 20 dk geçmiştir otobus kalkmak üzereydi bende annemi merak ettim çünkü çoktan gelirdi şimdiye, Yavaş adımlarla otobüsten indim tam otobüsün arkasına doğru ilerleyecektim ki arkamdan bitane adam -Sen Sevgi'nin kızımısın dedi'' Bende evet dedim adam ''Ha ozaman bunu annen sana bıraktı dedi ve elime zarfı sıkıştırdı.Bir anlık şok geçirmiştim bi süre adamın gidişini izledim,ardından annemi aramaya başladım etrafa bakındım bulamayınca adamı takip ettim baya bir uzağa gitti ardından arabasına yöneldi yanına koşarak nereye gidiyosun diye bağırdım;Adam uzun süre bana baktı sonrada'' bu seni ilgilendirmez küçük hanım'' dedi, Tam adama bağırıcaktım ki arka koltukta gizlenmeye çalışan annemi gördüm .
Hemen anne diye bağırdım ve arka koltuğun olduğu kapıyı açtım ve anneme dışarı çıkarmısın dedim.
Bir süre olmaz diye mırıldandı en sonunda tam sakin ol iniyorum dedi.
-Anne sen nereye gidiyosun beni bırakıp.
Anne-Kızım bunu bilmen gerekmiyor ama senin şuanda o otobüse binip İstanbul'a gitmen gerekiyor.
-Anne sen ne saçmalıyosun ya, ben İstabul'a gidicem sen başka yere gidiceksin.Böyle saçmalık mı olur??
-Gizem bak o zarfta sana neredeyse 1 yıl yetecek para var onları al ve İstabul'da yeni bi hayat kur kendine...
-Anne ben tek başıma yapamam ki,Hem senide bırakmam zaten,istersen herşeye katlanırım yeterki bensiz gitme...
-Şimdi bırak kolumu,sen İstanbul'da bensiz daha mutlu olucaksın güven bana hadi otobüsün kalkacak şimdi git...
-Gitmiycem işte,gitmiycem!!!
-Bak kızım bunu hem benim için,hemde kendi iyiliğin için yap tamam mı,ben sana güveniyorum,unutmaki yanında olmasamda herzaman kalbindeyim...
-Peki madem gitmeyi bu kadar çok istiyosun,yolun açık olsun git işte bekleme...
-Elvada benim miniğim...
-(Kısık sesle)Elveda...
Annem bu konuşma ardından yavaş adımlarla arabaya ilerledi ve bindi.Arkasına bile bakmadan bindi arabaya,nedden böyle yaptı hala aklım ermiyor birşey olsa söylerdi,Belki de bıktı benden,belki de ona yük oluyordum.
Bİr süre arabanın gidişini izledim ve içimden'' Galiba artık yanlızım'' dedim. Ve ağlamaklı gözlerimi sile sile otobüse koştum hemen koltuğuma oturdum.Otobüs kalkmıştı ben ise Elimdeki zarfla kala kalmıştım en kötüsüde ağlayamıyordum ve içim acıyordu...Nerdeyse 1,2 saat geçmişti ben hareketsiz bir şekilde yolu izliyodum sonra elimdeki zarf aklıma geldi ve açtım içinde annemin dediği gibi para vardı tam zarfı kapatacaktim ki içindeki notu gördüm açtığımda ise şunlar yazıyodu;
-Merhaba benim minik kuzum öncelikle seni çook sevdiğimi ve çok özleyeceğimi belirtmek istiyorum.Ben buralardan çok uzak bir yere gidiyorum,şunu bilki seninle hiçbir alakası yok;Bu tamamen benimle alakalı ben senide yanımda sürüklemek istemedim .Burda bir ev var ve ben işe girdim hizmetçi olarak ve kızım ben sana evde aldım nerde olduğunu söylememe gerek yok şöför seni tam orada bırakacak...Senden tek birşey istiyorum ''herzaman mutlu ol hayatın seni üzmesine izin verme ''ve ben seni çok ama çok seviyorum... YAZAN;ANNEN...
Annemden nefret etmiyodum ama hala anlamış değilim ben onlaykende mutluydum...
Notu okuduktan sonra zarfın içine geri koydum,zarfıda çantama sıkıştırdım ve hemen cama doğru döndüm ve birden ağlamaya başladım zaten öylede uyuya kalmışım....
Uyandığımda Varmıştık ben kaç saatir uyuyodum acaba tam sormak için ayağa kalkacaktım ki etrafta kimse yoktu fakat araba çalışıyordu ben bi aceleyle kalktım hemen söförün yanına gittim ve nereye gittiğimizi sordum annenin dediği yere dedi evet zaten mektubunda yazıyordu.Gelmek üzereyiz zaten az otur dedi bana.Bende tam oturacaktim ki tamam kızım oturmana gerek kalmadı tam burda ineceksin dedi bende valizlerimi istedim o arabadan indi bende eşyalarımı topladım ve indim arabadan şöför elime valizi verdi ve bak bu senin evin dedi.
Yavaş adımlarla eve yaklaştım ve ben hayatımda bunun kadar muhteşem bi ev görmedim diyerek çığlık attım.Hemen şöföre tamam siz gidebilirsiniz dedim ve evi süzmeye devam ettim..
-Peki ya annem bu paraları nerden buldu ki??....
