Yeni komşularım tabaklarını bitirip sehpanın üzerine bıraktılar.
Defne teyze hadi hanımlar biz kalkalımda kızımız azıcık dinlensin.dedi ve ayağa kalktı eteğini cekistirip hırkasını düzeltti...
Ben hemen salonun kapısını açtım, teker teker demir kapıya ilerlediler.
Defne teyze elimi avucunun içine alıp;
Bak kızım birşeye ihtiyacın olursa başına birşey gelirse hemen yanıma gel tamam mı sakına çekinme.dedi
Ben kafamı önüme eğip boşlukta olan elimi defne teyzenin elinin üzerine koydum ve;
Teyzecim,gerçekten çok iyisin hatta hayatımda gördüğum en iyi insanlardan birisin,söz ,birşey olursa direk senin yanına gelicem.dedim
Defne teyze birden ağlamaya başladı,elleriyle göz yaşlarını silerken bir yandan da konuşuyordu;
Ben hep 2 kızım olsun isterdim fakat Nisa'dan başka kızım olmadı,yani birtakım sorunlar oldu,Nisadan'da hayır yoktu yani bizden bağimsız bir kız,iste sende benim 2. kızım oldun.
Bir süre defne teyzenin ýüzüne bakakaldım ve benimde artık 2.annem var deyip defne teyzeyi öptüm...
Bütün misafirleri öptükten sonra onları yolculadım...
1,2 saat dolu geçince onlarda gidince tabi büyük bir boşluğa düşmüstüm,ev kocaman ve bomboştu ,annemin sesi yok sıcak yemeklerin kokusu yok,ve buğranın telefondan gelen o cızirtılı sesi yoktu herşey bitmiş ben tek başıma tekrar doğmuştum...
Tekrar salona girip tabakları aldım mutfaktaki tezgaha koydum geri iceri girip sehpaları yerlerine kaldırdım.
Sehpalarida koyduktan sonra telefonunun durduğu komidine yaklaştım komidinin üzerinde duran süslere kahve fincanlarına baktım çok eski ama bir okadar da şıktılar...
Ardindan telefonumu aldım elime,rehbere girip birkaç tur attım tam annemin numarasına bakarken üstündeki buğranın numarasını gördüm...
"Nefesim"
Ben Buğra'yı unutmuşum ya.Ona Istanbul'a taşınacağımı söylememistim.Çünkü bu ara sınav haftasındaydı şimdi üzülüpte dikkatini dağitmayayım diye ama galiba artık zamanı geldi ,şimdi beni okulda göremeyince daha da süphelenmiştir...
Bir süre düşündükten sonra resminin yanında bulunan arama butonuna bastım...
-Alo aşkım napıyorsun??dedim
-Hiç aşkım,şimdi yemek yiyecektim,sen napıyorsun??dedi
-Hiç aşkım bende Istanbul'a geldim,dedim
Bir süre sessiz kalıp;
-Nasıl yani aşkım,neden noldu??dedi
-Şey aşkım,annemin kuzeni kaza geçirmişte,apar topar buraya geldik,dedim
-Ha bende taşındınız zannettim,korkuttun be canım,dedi
Birtakım sesler çıkarmaya başladım ve aniden gözyaşlarım dökulmeye başladı gözlerimden;
-Yok aşkım yok sadece,ziyarete geldik ama durumu ağırmış galiba 1,2 ay ďönemem gibi...dedim
Düşünceli sözlerle;
-Ha nasıl yani,ne kadar ağir olabilir ki durumu,dedi
Ağlak bir şekilde;
-İste aşkım baya ağirmıs bende tam bilmiyorum banada birşey demediler...dedim
-Sen niye ağlıyosun bitanem,üzülme bu kadar en azından bak sana birşey olmadı..dedi
-Seni çok seviyorum biliyosun demi.diyerek kendimi toparlamaya çalıştım...
-Aşkım emin ol ben seni daha çok seviyorum...dedi
Ben göz yaşlarımi silip tebessüm ettim ve;
-Tabikide ben seni daha çok seviyorum bayım..dedim
Buğra gülerek;
-Hahaha hayır canım ben seni daha daha ve daha çok seviyorum...dedi
-Ben seni dünyalar kadar seviyorum,asla benim kadar sevemezssin..dedim
Daha yüksek kahkaha atarak;
-Ben seni güneş kadar uzay kadar ve senin yeşil gözlerin kadar seviyorum...beni bu kadar sevebilirmisin....dedi
-Seni okadar sevemem doğru söylüyosun...Peki senden birşey istesem yaparmısın...dedim
-Tabiki hayatım sen istersen...dedi
Ağlak bir ses tonuyla;
-Beni sevmeyi bırakırmısın..dedim
Suratını asıp kızgın ses tonuyla;
-Sen,sen ne diyosun??dedi
-Hayatım şaka, şaka yapıyorum hiç öyle birşey istermiyim sadece beni hep sevmeni isteyecektim..dedim
-Zaten bunu hep yapıyorum,ben seni hep her dakika her saniye her nefeste seviyorum yeniden ve çok seviyorum...dedi
Nerdeyse bir iki saat konuştuk sonunda seni çok öpüyorum iyi geceler deyip telefonu kapattim...
Ben onu o beni herşeyden çok severken nasıl onu bırakabilirim ki,bu benim için cok zor olacak şimdilik bir yalanla fakat 1,2 ay gectikten sonra ne olacak beni özleyecek ve geri gelmemi isteyecek ve ben bunu yapamayacağım onu daha cok uzecegim ve yipratacağim...
