Αμαρτίες και Πάθη

Κεφάλαιο 6

(Γειά σαςςς. Λοιπόν αποφάσισα πάλι να μην βάλω φωτογραφία της Κλαιρης γιατί δεν παίζει κάποιο ρόλο στο κεφάλαιο αυτό. Προτίμησα να βάλω τον Σταύρο. Δεν σκόπευα να βάλω φωτογραφία του αλλά θα γίνει και αυτός από τους βασικούς πρωταγωνιστες άρα... Ειδικά μετά το χθεσινό σεξακι του με την Στεφανι. Όμως γιατί την άφησε χωρίς ενδοιασμούς να φύγει μόνη της στο σκοτάδι; Τα πράγματα μεταξύ αυτού και του Αγγελου δεν θα εξελιχθουν καλά.. (spoil χαχα). Αλλά αυτό δεν θα το δούμε στο σημερινό κεφάλαιο. Πάμε ⬇)

Την έβγαλε από το αυτοκίνητο κρατώντας την λες και είναι από πορσελανη.
Σε όλη τη διαδρομή ήταν αμιλητος και το μόνο που σκεφτόταν ήταν το όνομα του.

Άγγελος point of view

Μανώλης Καρελας. Ετών 42. Μέσα μου έβραζα από θυμό. Και έπειτα τα λόγια της... "μην τον σκοτώσεις είναι ο Τάσος". Γιατί νόμιζε πως ήταν ο Τάσος;
και ακόμα και αν ήταν εν τέλει ο Τάσος γιατί να μην θέλει να τον σκοτώσω αν της είχε κάνει κάτι τέτοιο; Έχω τόσες απορίες να λύσω αλλά καμία δεν θα λυθεί σύντομα... Έχει υπέστη στάνταρ μετατραυματικο σοκ.. Και τι θα κάνω, θα το πω στους άλλους; απορώ τι με οδήγησε στο πάρκινγκ ενώ μέχρι πριν λίγο φασωνα εκείνη την... Ούτε καν θυμάμαι πως σκατα την λένε...

End of his point of view

Ξεκλειδωσε την πόρτα και την οδήγησε πάνω στο δωμάτιο της. Της έβγαλε το πουκάμισο διστακτικά ενώ την κοιτούσε στα μάτια. Πίστευε πως ακόμα και μετά από κάτι τέτοιο ήταν ικανή να τον χτυπήσει που την έβλεπε γυμνή. Αλλά αυτή δεν αντιδρούσε. Απλά κοιτούσε πίσω από τον ώμο του σαν χαμένη. Περιεργαστηκε το πρόσωπο της. Τα μάτια της ήταν κόκκινα. Το πρόσωπο της μουτζουρωμενο και πληγωμενο από τις σφαλιάρες και τα κοπανηματα στα χαλίκια. Η ψυχή του λυγισε.

Την οδήγησε στην μπανιέρα και άρχισε να την σαπουνιζει. Ηταν ανήμπορη και εκτεθειμενη στο άγγιγμα του. Αλλά δεν αντιδρασε στιγμή. Την ελουσε και όταν τελείωσε την έβγαλε, της φόρεσε ένα μπουρνουζι, και έψαξε τα συρτάρια να βρει μπεταντιν, οινόπνευμα και χανσαπλαστ για της πληγές.

Αφού περιποιηθηκε τα τραύματα της, της στεγνωσε τα μαλλιά και της τα βουρτσισε απαλά.
Έπειτα πήρε το θάρρος να τη ρωτήσει :

-Στέφανι;

Καμία απάντηση.

-Πεινας;

Τίποτα. Απλά ένα απαθες, κρύο βλέμμα.
Δεν άντεχε να την βλέπει έτσι. Την αγκαλιασε και τα μάτια του δάκρυσαν...