Αμαρτίες και Πάθη

Κεφάλαιο 22

Κατά τις 7 που είχε ήδη ξημερώσει αποφάσισαν να πάνε σπίτι. Το κλαμπ είχε ακόμα κόσμο που περίμενε όπως και αυτοί να δει τον ήλιο να ανατελλει.

Τα κορίτσια είχαν βγάλει τις γόβες τους και στηρίζονταν στα αγόρια. Αυτοί τις έβαλαν στα αυτοκίνητα και αφού καληνυχτηθηκαν ο καθένας πήγε σπίτι του. Τι βραδιά.

-Καλημέρα υπναρου., άκουσε τον Γιώργο να της ψιθυριζει στο αυτί. Άνοιξε τα μάτια της.

-Σπίτι σου είμαι;

-Ναιι βασικα μένω με τον Χρήστο εδώ.

-Α!!!! Και εγώ τι κάνω εδώ;, τον ρώτησε εντρομη.

-Δεν ήθελες να πας σπίτι σου.. Πραγματικά δεν ξέρω, ήμουν τόσο χάλια όσο εσύ.. Ο Χρήστος πρέπει να ήταν ο μόνο ξεμεθυστος, αυτός μας έφερε εδώ.

-Αα τέλεια... Πω το κεφάλι μου, είπε η Στεφανι και έκλεισε τα μάτια της για να διώξει τον πόνο.

-Παρε ντεπον., της είπε αυτός και της έδωσε ένα ποτήρι με νερό και ένα αναβραζων δισκιο.

Εκείνη τη στιγμή βγήκε ο Χρήστος από το μπάνιο με μια πετσέτα τυλιγμενη στη μέση. Μόνο. Τιναζε τις ξανθές μπουκλες του και ούτε καν τους κοίταξε. Αντ'αυτού, άνοιξε ένα συρτάρι και έβγαλε από μέσα ένα μποξερακι. Η Στεφανι τον κοιτούσε έντονα. Ο Γιώργος αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή.

-Έλα ρε Χρησταρα καλημέρα ρε φίλε, μην μας μιλάς!

-Καλημέρα σας, είπε και κούνησε αδιάφορα το χέρι του.

-Τι έχει αυτός;, ρώτησε η Στεφανι τον Γιώργο.

-Δεν ξέρω... Να σου πω.. Παίχτηκε τίποτα μαζί του χτες;, την ρώτησε ευθεως χωρίς δισταγμο.

-Γιατί το λες αυτό;

-Γιατί σας είδα που φύγατε μαζί σ ε κάποια φάση.

-Φύγαμε να πάμε μια βόλτα στη παραλία γιατί εγώ ήμουν σκατα...

-Αχα.. Δηλαδή δεν σε φιλησε ή κάτι τέτοιο;

-Όχι γιατί να το κάνει;, είπε αυτή ψέματα.

-Απλώς.. Κανεις δεν ξέρει για εμάς οπότε αν του αρέσεις θα έκανε κίνηση από τη στιγμή που δεν ξέρει.

-Ε ναι λογικό.. Αλλά δεν πρέπει να το μάθουν! Μην το ξεχνάς.

-Εντάξει δώσε μου ένα φιλί, της είπε και φιληθηκαν.

Φυσικά και αυτή δεν ήθελε να μάθει κανένας για αυτούς. Αν μαθαιναν για αυτήν και τον Γιώργο, τότε έχανε τους άλλους 2...και αυτή ήθελε και τους 3.