Erkenden uyandım..
Sabah hava çok güzeldi.
Eğer havada tek bir bulut yoksa ve güneş tüm görkemi ile parıldamaya devam ediyorsa işte bugün benim için çok güzeldi.
Ve ben sabah uyanıp perdeleri çektiğimde bu manzarayı görüyorsam bugünün çok güzel geçeceğini söyleyen iç sesime hak vermeden edemiyordum.
Her zamanki gibi giyinip okula gittim.Kahvaltı yapmayı sevmezdim biraz kötü bir alışkanlık ama sabah size kahvaltı hazırlayan biri olmayınca zamanla bu alışkanlığı kazanamıyorsunuz.Okula giderken her zamanki gibi bugünün benim için çok iyi geçmesini istiyordum.
Pek arkadaşım yoktu.Zaten yalnızlığı ile üzülen biri değildim.
Aksine yalnız olmak için kimseyle konuşmamaya ve samimi olmamaya özen gösterirdim.
Bugün okula gelirken her zaman olmayan birşey oldu.
Yolun karşısında bir aracın hızla gelen bir motorsiklet ile çarpıştığını gördüm. Tüm suç motor sürücüsünden kaynaklansa da, çevredekiler kazanın araçtaki şoförün hatası olduğunu söyleyip duruyordu.Kaza anında olayı gören tek kişi bendim ama kimse beni ve gördüklerimi umursamıyordu.
Kazada yaralanan olmamıştı.Yinede tüm suçu araba şoförüne atmaları beni çok üzmüştü.
Içimden "Sus Gökçe bilmiyor musun?Motor sürücüsü ise ve bu kadar rahat davranıyorsa kesin arkası sağlamdır kim takar seni senin gibi birisini niye dikkate alsınlarki burda arkası sağlam biri varken. "diye geçirirkenDerin bir nefes aldım ve
-Hayır göz göre göre birinin suçu yokken suçlanmasına izin veremem,eğer böyle birşey yaparsam kendime karşı hiçbir zaman dürüst olamam.dedim sesli bir şekilde ve kazanın olduğu yerde bulunan polislerin yanına gidip
-Memur bey ben deminki kazayı gördüm ve size gördüklerimi anlatmak istedim.
-Tamam sizi birazdan karakola götüreceğiz ve gördüklerinizi orda anlatırsınız,dedi bende tamam anlamında kafamı salladıktan sonra polis aracına bindim.___________
Karakola geldiğimde tüm gördüklerimi polis memurlarına anlattıktan sonra ifademi "beni yansıtan imzamla "imzalayıp polis memuruna uzattım ve ona
-işim bittiyse ben gidebilir miyim?
diye sordum.
-Üzgünüm,kazazedelerinde gelip ifadenizi incelemesi gerekiyor ama isterseniz ailenize haber verebilirsiniz.
Hayır bunu yapamam abimin işi gece yarılarına kadar sürüyordu onu sabah erkenden kaldırıp buraya getiremem,bunu ona yapamam.-Hayır teşekkür ederim ben biraz daha beklerim yani ailemi aramamıza gerek yok.
Memur bey de siz bilirsiniz anlamında kafasını salladıktan sonra ben yerime oturup şu başbelası motorcuyu beklemeye başladım.Uzun süre karakolu izledikten sonra içeriye elleri kelepçeli bir şekilde motorcuyu getirdiler.Tam karşımdaki sandalyede oturdu.
Giyinişinden ve davranışından ne kadar ukala biri olduğu belliydi.
Adamı karakola getirmişler belki de birkaç yıl yatacak ama adam hala burnu havada karşımda oturuyor.
Aferin Gökçe iyiki gelip ifade verdin yoksa şu kibirli yüzünden biri boş yere yatacaktı.
Aferin sana,senle gurur duyuyorum.
Polis memuru ifademi ona uzattıktan sonra okumaya başladı bende okurken onun ne yapacağını tahmin etmeye çalıştım.
Daha sonra içeri birkaç kişi girdi motorcunun avukatıymışlar belli işte size demedim mi arkası sağlam diye bakın avukatları bile havalı....
Polis memuruna dönüp
-Merhaba komiserim, diyerek elini sıktı.
Daha sonra konuşmaya devam etti.
-Ben Eren beyin avukatıyım .
demek şu kibir yığının adı erenmiş aslında benim ona taktığım isim daha iyidi.
"Bay ukala"
Okuduğum
okuldada birçok zengin aile çocuğu vardı.
Ama hiçbirinin yüzünde bu çocuğun yüzündeki ifadeyi görmemişti
Komiser avukat ile konuştuktan bana baktı
-Sizi biraz dışarı alalım,diyerek bana döndü.
Bende olur anlamında kafamı salladıktan sonra dışarı çıktım.
Karakolda büyük bir telaş vardı.
Hep böylemiydi burası
Sen nerden bileceksin Gökçe kırk yılda bir karakola geldinUzun bir süre bekledikten sonra Bay ukala ve avukatı dışarı çıktı.
Elleri bağlı değildi Neden ?
Çıkarken göz göze geldik ve bana dönüp
göz kırptı.Senin gibi yaratık daha görmedim ben bu evrende.
Niye bana göz kırpıyorsun salak
Tam karşılık verecektim ki bulunduğum yer aklıma geldi.Sustum.
Sonra komiser gelip beni yanına çağırdı.
Bende derin bir nefesten sonra
-Komiserim neden bıraktınız onu size ifademi verdim ya kazada onun suçu var .
Çok şaşkındım ne olduğunu bir türlü anlayamıyordum.Komisere baktığımda bana baktı
Ve
-Hanımefendi siz buranın karakol olduğunu bilmiyor musunuz?
Ne oluyor ne alaka bu şimdi
-evet komiserim de
-Peki neden aşk oyunlarınızla bizi oyalıyorsunuz?
ne...!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Aşk Hikayesi
RomanceHayatımızın olmassa olmazı denilen şey aşk Yalnız iki kalp... Aralarındaki sevginin engeli ne para ne ün ne de aileler Tek Engel var oda kendileri