Gökçe
"ne aşk acısı "
-Sevgiliniz bize herşeyi anlattı.
Sizi terk etmesine dayanamamışsınız o yüzden bugünkü kazayıda gelip onun hatası gibi göstermek istiyormuşsunuz,da ...neresi burası anaokulu mu?
Ne demek oluyor bunlar Allah ım ne olur yardım et nasıl böyle birşey söyleyebilir bu çocuk
Gökçe sana demedim mi bu çocuğun arkası sağlam sen niye okula gitmedin ki neden o kaza benim geçtiğim yerde zaman da olduki
-Kızım hadi sen git .Bir dahada buraya böyle şeyler için gelme
Karakoldan dışarı çıkarken bugünün güzel olacağını düşünen kafama vurup duruyordum.*****
Kolumdaki saate baktığımda okulun bitmesine az kalmıştı.
Karakoldan çıktıktan sonra nereye gittiğimi düşünmeden yürümüşüm
ve buralara kadar gelmişim
Nereye mi ?
Kütüphaneye
size dedim hiç arkadaşım yok diye ama kitaplarda en yakın dost değil mi size birşeyler söylerler ama siz onlara birşeyler söylemezsiniz.
Bende okulun bitmesine yakın bir sürede eve geldim abim işe gitmiş olmalıydı.
Bende akşam için birşeyler hazırladım.
Sabah evi toparlamıştım ama erkek işte... dağıltmıştı.
Evi toparlayıp
biraz ders çalıştıktan sonra kütüphaneden aldığım kitapları okudum.Abimi beklerken de koltukta uyumuşum.
Eve geldiğinde sabaha yakın bir zamandı.Abim aslında
Mühendislik okumuştu.Ama bu alanda iş bulamadığı için o da geçinmek için bir gece işi bulmuştu.
Yanıma geldi eğilerek sanki uykumu üstümden atmak istemezmiş gibi
-Gökçe abicim kalk yatağına yat,burda belin tutulur.
Gözlerimi hafif araladıktan sonra
-Abi hoşgeldin yemek yer misin?
,dedim akşam yemek yiyecek kadar keyifli değildim.bu yüzden tüm yemeği ona bırakmıştım.
-
Abicim,sen yatağına git bende yemeğimi yerim,dedi
Bende hiç birşey demeden yatağıma gidip yattım.
Sabah uyandığımda dün olanları unutup okul için hazırlandım.
Ortalığı
topladıktan sonra abim için yiyecek birşeyler hazırladım ve evden çıktım.
Okula geldiğimde yerime gidip oturdum sınıfta kimse yoktu.
Herkesin kantinde olduğunu söyleyen birkaç kişi duydum.
Bende sınıftaki sessizlikten yararlanıp dün bitiremediğim kitapları bitirdim.
Bugün iade edeceğimi söylemiştim.Birkaç dakika sonra sınıfa
gelenler okula yeni birinin geldiğini söylediler .
Okulun ortalarında kim değiştirir ki okulunu .Belkide başka şehirden geliyordur.
belkide kim bilir?
Ders başlamadan
sonra dünkü notları almak için Ela nın yanına gittim.
Ela benim okuldaki arkadaşlarımdan biriydi.Tam kapalı değildim yani... en iyi değildi ama arkadaştı işte.
Sınıfı koridorun sonundaydı.
Bende oraya doğru yürüdüm.
Yolda büyük bir kız kalabalığını gördüm.
"Kesin yeni gelen bir erkektir. "
Diye düşündüm.
Kızlara iyice baktıktan sonra içlerinde Ela yıda gördüm.
Birkaç kez seslensemde beni duymadı.
Benimde onun yanına gidecek isteğim yoktu.
Şimdi beni görenler o kişi için geldiğimi düşünecekti.
Bende bilgisayar öğretmenimizde vardır,diye düşünerek bilgisayar odasına gittim.
Evet onda vardı.Öğretmenler bilgisayarda kopyası bulunsun diye ona vermişti.
Bende birkaç fotokobisini çektirdikten sonra orjinalleri ona geri götürmek şartıyla notları ödünç aldım.Fotokobileri çektirdikten sonra orjinalleri ona götürüyordum.
Tam çıkarken fotokobicinin bana seslendiğini düşündüm
Arkamı dönüp ona baktım ama başka birine seslendiğini görünce tekrar yoluma devam edecektim ki
-Aaaa
kendimi yerde buldum galiba birine çarpmıştım.
Dünkü olaydan sonra kimse aklımın yerinde olması gerektiğini söyleyemezdi zaten.
Dünkü olay artı benim sakarlığım eşittir.
Düşmek-Yok ya ben bunu hak ettim.
-Yok canım bunu hak etmiş olamazsın
-Ettim ,ettim niye arkana bakıyorsun Gökçe önüne baksana
-Demek adın Gökçe bende Meriç
Meriç mi iç sesimin ismi
Kafamı yerden kaldırdım.
Gerçekten yerdeyken ve kafamı ovarken ben biriyle mi konuşuyordum.
-Iyi misin?
Kafamı yukarı doğru kaldırdım ve evet biri bana çarpmıştı ve ben kendi kendime konuştuğumu sanarken ...
Hemen ayağa kalktım ve ona bakmamaya çalışarak
-Iyiyim ,özür dilerim biraz dalgınlığıma geldi.
dedim
O da
- Iyi olmana sevindim Gökçe
-ismimi nerden biliyorsun?
-Demin söyledin ya?
doğru kendi kendime söylenirken .
-Evet doğru. of ya!
-Ne oldu
-Şey kağıtlar ,diyerek elimle etraftaki kağıtları gösterdim
Düşmemle tüm kağıtlar etrafa saçılmıştı.
Hemen toplamaya başladım oda bana yardım etti.
topladıktan sonra bana uzatarak
-Al hepsi burda
-Teşekkür ederim.
Dedim ve elinden alarak güzelce bir araya getirdim daha sonra sınıfa doğru giderken arkamı dönüp ona baktım ona teşekkür ederim bakışı atarak devam ettim.Sınıfa gelmeden önce kağıtları bilgisayar öğretmenine notları verdim.
Tam sınıfa gelmiştim ki yanıma birkaç kız geldi kimi üst sınıflardan tanıdıdık kimide daha yeni gördüğüm birkaç kişi
-Merhaba Gökçeydi değil mi?
halada Gökçe
-evet de siz
-Boşver bizi sizin sınıfa yeni biri geliyormuş
Ne bizim sınıf mı daha neler koskoca okulda sınıf mı kalmadı.senin mi okul Gökçe sanane
Ha bu sınıf ha başkası...
Aa dur bir dakika şu bahsettikleri çocuk demin çarptığım olmasın.
Olabilir kayıt gibi bir şeylerden bahsetmişti kesin o
-evet galiba öyle de
-Işte o çocuğa bu kağıdı ver olur mu?
--Hayır veremem gidip başkasını bulunsanıza
-Ama diğer kızlar bunu asla yapmazlar bu sınıfta tek uygun kişi sensin hem çocuk sana bakmaz
Ne demek şimdi bu tamam bir kıza göre çok süslenmiyorum ama...
Asıl ben ona bakmam.bee
- o zaman gelip kendiniz verin ,diye tersledim onları tam bu sırada hoca içeri girdi ve bu baş belalılarını sınıftan kibirca kovdu.
Ders başlayalı birkaç dakika olmuştu müdür yardımcısı içeri girdi ve yeni geleni bizim sınıfa aldığını söyledi.Demek kızlar iyi araştırma yapmış.
Ee ne sandın Gökçe .
Müdür yardımcısı çıktıktan sonra bende kafamı çevirip defterime baktım.
Içimde yeni gelene bak sesini susturarak.içeri girdiğinde tüm sınıfta bir mırıldanma oldu.
Eğer tahminim doğruysa hoca kendini tanıt diyecekti ve o da kendini tanıtacaktı.
Evet Gökçe doğru tahmin
Herkesin sessizliğinden konuşacağını anladım
-Ben Eren,
NE bu isim...Bu, bu...Kafamı kaldırdığımda onunla göz göze gelmem saniyeler almamıştı.
Evet bu o bay ukala ,o iftiracı kendini beğenmiş çocuktan başkası değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Aşk Hikayesi
RomanceHayatımızın olmassa olmazı denilen şey aşk Yalnız iki kalp... Aralarındaki sevginin engeli ne para ne ün ne de aileler Tek Engel var oda kendileri