Bir Aşk Hikayesi

Eren

EREN
Bu
sabah hizmetlimiz olan Emin amcanın sesiyle uyandım.
Her zaman ki gibi.
Üstümü değiştirip kahvaltı yapmak için aşağı indim.
Annem ve babam çoktan kahvaltıya oturmuştu.
-Günaydın
diyerek masaya oturdum.
Onlarda ciddilikten hiç ödün vermeyerek
-günaydın ,diye ifadesiz bir şekilde cevap verdiler.
Oysa ben bunu söylerken gülümsüyordum.
Ama alışıktım onların bu hallerine ikiside patron olmanın getirdiği ciddiliği hiç bozmazlardı.
Kahvaltı yapmaya daha yeni başlamıştım annem bana baktı ve
-Eren,bizim sana söylemek istediğimiz bir şey var?
-Eğer benim davranışlarım hakkındaysa...
Genelde bu konuda konuşurlardı
-Hayır,Eren bu konu seninle değil bizimle ilgili
-Sizinle
mi?
-Evet,Biz babanla ayrılmaya karar verdik.
-neler söylüyorsun anne ne demek ayrılmaya karar verdik.diye sert bir karşılık verdim
-Böyle olması gerekiyor?
-Neden anne neden
-çünkü baban beni başkası ile aldattı,dedi  ve ağlamaya başladı
ben hala yaşananların şaka olmasını isterken babam konuşmaya başladı
-Yeliz ben seni aldatmadım sadece başka birini sevdiğimi söyledim,diye kendini savundu.
-Keşke bunu seni başkası ile görmeden önce söyleseydin,dedi annem
-Durun,bir dakika
diye ikisini de susturdum.
-Beni hiç mi düşünmüyorsunuz,bana ne olacak
-Eren sen artık büyüdün...
-Evet baba büyüdüm ama her çocuk gibi anne ve babamın ayrılmasını istemiyorum.
dedim ve anahtarlarımı alarak dışarı çıktım.
Hemen motora binerek evden uzaklaştım.
Yoldayken kafamın içindeki düşüncelerle savaşırken  hızımı artırdığımın farkına varmamışım bu yüzden bir arabaya çarpmışım.
yaşadığım kaza bile sabahki olay kadar canımı yakmamıştı.
Sonra beni kontrol için hastaneye götürdüler.Kontrollerim tamamlanınca  uzanıp biraz dinlendim
Ben odada yatarken içeri birkaç polis girdi ve bana bakarak
-Eren bey görgü tanıklarına göre kazaya aşırı hızdan dolayı siz neden olmuşsunuz sizi karakola götürmek zorundayız,dediler ve ellerimi kelepçeleyip beni karakola götürdüler.
Hiç bir şey  demedim ve onlarla beraber karakola gittim
Karakola geldiğimde  bir yere oturdum.
Karşımda bir kız duruyordu.Çok saf görünüyordu ne işi vardı burda
Bakışları bile masumdu.Böyle birinin burada olması...
Tek dikkatimi çeken o olmuştu onun  dışında hiç birşeye dikkat etmedim,daha doğrusu hiç bir şeyi umursamıyordum
Bu yüzden komiserin bana uzattığı kağıdı bile okumadım.
Sonra içeri annemin avukatlarından biri girdi.komiserle birşeyler konuştu
Sonra komiser kıza dışarda beklemesini istedi.
O çıktıktan sonra polis memuru konuşmaya başladı
- Eren Altınbaşak az  önce çıkan görgü tanığına göre kazaya siz sebep olmuşsunuz.
Ne yani bu kız  kazayı benim mi yaptığımı söyledi.
Demek ki hastanede bahsettikleri görgü tanığı bu kızmış.
Sonra avukat konuşmaya başladı
-Komiserim ,deminki hanımefendi ve beyefendi sevgilidirler,
aralarında bir tartışma çıkmış kız da beyefendiden intikam almak için,gelip ifadesinde beyefendiyi suçlu göstermek istemiş

Ne söylüyor bu avukat ben o kızı ömrümde ilk defa gördüm.
Tam avukatı susturacaktım ki babamı annemi aldattığı kadını düşündüm ve kadınlara karşı içimde bir öfke oluştu sustum.
Biliyorum hiç böyle bir hakkım yoktu ama  ben öfke ile kalkan zararla oturan tiplerdenim.Ne yapalım
Avukatım savunmamı yaptıktan sonra
polis memurları ellerimdeki kelepçeyi açtılar.Daha sonra bir dosyayı imzalayıp
dışarı çıktık.Onu kapının önünde görünce ona göz kırptım.Neden yaptığımı bende bilmiyordum ama hoşuma gitmişti.Böylece kendimi toparlayabilmiştim.
Karakoldan çıktıktan sonra eve gittik.
Annem bizi görünce hemen avukata dönüp
-Istediğim gibi hallettiniz değil mi.
diye sordu demekki hepsini o planlamıştı.
Annem
avukatla konuştuktan sonra avukat yanımızdan ayrıldı.
O çıktıktan sonra  bana döndü ve
-Eren sen iyi misin?
diye gelip bana sarıldı.
-Iyiyim anne bir şeyim yok
-Eren neden dikkatli olmuyorsun,bundan sonra o motora binmeyeceksin.
-Ama anne ...
-Istersen
Arabalardan birini al ama onu binmene izin vermem.
-Tamam anne sen nasıl istersen
Babamdan sonra onu bir de ben üzmek istemedim.
-Iyi o zaman şimdi odana gidebilirsin
Tam odama gidiyordum ki annem arkamdan seslendi,
-Ha Eren senin için yeni bir okul bulduk yarın gidip başlayacaksın,ama senden rica ediyorum bu okulda da başını derde sokma,

Annemin neden böyle birşey söylediğini açıklayayım;
Bugüne kadar gittiğim tüm okullarda  açıkcası hiç rahat durmadım,Ya okul benden sıkılır ya da  ben  okuldaki insanlardan sıkılırım ama daha çok ben sıkılırım bu yüzden okuldan ayrılmak için elimden gelen her türlü kargaşayı çıkarırım.
Bunu neden yaptığımı kendimde  bilmem insanların bana karşı sahte davranışlarından bunaldığımdan belki...
Bende "tamam"dedim ve odama gidip kendimi yatağa attım
Birkaç
dakika sonra Emin amca içeri girdi,
-Eren Bey bu akşamki konuklar için anneniz hazırlanmanızı istedi.
-Kimmiş konuklarımız?
-Hakan Bey ve  Sedef hanım ,efendim.

Emin amcanın Hakan Bey  ve Sedef Hanım  dediği kişiler anne ve babamın yakın arkadaşlarıdır.
Onların benim yaşımda Meriç diye bir oğulları birde Ece isimli kızları vardı.
Ece benden büyük olduğundan ona Ece abla diye seslenirdik.
Bir yıla yakın bir süredir görüşmüyorduk.Onlar yurt dışında oturuyorlardı.
Geri döndüklerinden haberim yoktu.
-Onlar ne zaman döndü
dedim
-Hiçbir fikrim yok,efendim
-Tamam sen gidebilirsin,dedim
  ve hazırlanmak için banyoya gittim.
Yarım saat sonra giyinip aşağı indim.Annemin yanına geldiğimde babam da ordaydı,
-Eren misafirlerimiz gidene kadar lütfen hiçbir şey belli etmeyelim,
diye rica etti annem.Bende olur anlamında kafamı salladım.
Daha sonra kapı  çaldı ve misafirlerimiz geldi.

Biraz oturduktan sonra
annem bize dönüp
-Hadi yemeğe geçelim,dedi ve bizde kalkıp yemek masasına geçtik.
Annemle babam,
misafirlere mutlu bir aile tablosu çizmeye çalışırken keşke hep  beraber olsaydık bunların hiçbiri yaşanmasaydı diye düşündüm.

Misafirler gittikten sonra annem ve babama bakmadan yukarı çıktım ve hemen kendimi yatağa attım.
Bugünü düşündüm daha doğrusu karakoldaki kıza yaptığım haksızlığı.
Evet farkına yeni varmıştım...ve pişmandım...