{Son 30 gün.}

140 13 14
                                    

Multimedia: Dilek •_•

Ling-long! Ben geldim. Bu gün Geri Sayım'ın ilk günü ve hikayemin ilk bölümü! Size ilk günümün nasıl geçtiğini anlatayım mı?

<><><><><><><><><><><><><><><

"Canın bir şey istiyormu kızım?"

"Hayır anne."

"Nereye gitmek istersin?"

"Eve baba."

"Alış-verişe çıkalım mı güzelim? Sana yeni-yeni kiyafetler alırız ha? Zaten yaz yeni başladı. Yeni yaza yeni kiyafetler?"

"Ay anne ya. Sülalemize yetecek kadar kiyafetim var."

Hastaneden çıktığımızdan beri pervane gibi dönüyordular etrafımda. Onları anlıyordum en sevdikleri biricik değerlilerini kaybediyorlardı ama benide anlayın yahu.

"Ayy çocuğum cidden hiç bir şey mi istemiyorsun?"
Anneme uzun süre bakarak gözlerimi devirdim. Ve babamla göz-göze geldim.

"Baba önüne bak kaza yapıcaksın."

"Ah. Evet daha erken ölmeni istemem."

Annemle babam benim doktoru duymadığımı sanıyorlardı. Onun için annem uyarırcasına babamın adını söyleyince babam ne dediğini yeni yeni idrak etdi ve düzeltmeye çalıştı:

"Şey... Yani.. Sen daha e-"

"Kızınız ağır lösemi hastası. Geciktiğiniz için hastalığı seri şekilde ilerlemiş. Bunun için de tedavi sürecini yetiştiremeyiz. En fazla iki ay yaşar." Dedim ve babamin arabayı durdurup ikisinin de şaşkın gözlerle bana bakmasını sağladım. Uzun süre ikisine de baktıktan sonra dayanamayıp

"Ne?" Diye sordum. "Bunu benden gizleye bileceğinizi mi sanıyordunuz? Çocuk diyilim ben. Şimdi dooğru eve."

Hiç bir şey söylemeyip üzgün gözlerle bir birlerine baktılar. Sonra babam arabayı çalıştırarak eve doğru yol aldı. Annemse eve gelene kadar bununla ilgili tek bir laf dahi etmedi.

Ou. Ben size söylemeyi unutmuşum yav. Yarın benim doğum günü partim vardı! Birden aklıma gelince kafamı çamdan dışarı bakan anneme çevirdim.

"Anne?" Annem telaşla kafasını bana çevirince. "Telaşlanmasana. Bak böyle yaparsanız daha çok üzülürüm ona göre."

"Tamam canım. Bir şey mi söyliycektin?"

"Ha evet. Yarını unutmadınız değil mi?"

Babam hemen lafa atlayarak "Sana da süpriz yapılmıyor ha." Dedi.

"Tamam söylemeyin. Ama ben söyleyeyim de bilesiniz. Yarın parti yapıcam tümm arkadaşlarımı da davet edicem. İzninizle de Bukre'yle alış-verişe çıkmak istiyorum. E doğum günü benim  sonuçta"

"Sen nasıl istersen." Dedi annem sesinin en şefkatli tonuyla.

Biz bu kadar konuşunca bir bakmışız eve gelmişiz. Eve gelince hemen telefonumu alıp Bukre'ye mesaj yazdım ve cevaplamasını bekledim.

Geri SayımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin