{Son 29 gün.}

110 12 12
                                    




Ling-long! Ben geldim. Bu gün geri sayımın 29'cu günü ve benim Doğum Günüm! Anlaşılan çok heyecanlı olucak bu bölüm. Sizinle de paylaşayım mı?

<><><><><><><><><><><><><><><

"İyileşeceksin prenses. Daha fazla yaşayacaksın. Daha uzun ömür süreceksin."

"Nasıl? Nasıl iyileşeceğim?! Sadece 49 gün ömrüm kaldı yetişemeyiz..."

"Yetişicez. İyileşeceksin. İnan bize."

"İnanmıyorum! İyileşemem! Nasıl iyileşicem ki?!"

"Bizi bulduğunda."

"Ne? Nasıl? Siz kimsiniz? "

"Senin dileklerin... Sadece bizi dile. Bu gün. İlk ve son şansın. Sadece bu gün bizi dile."

"Nasıl yani?! Ya hiç bir şey anlamıyorum!! Siz kimsiniz? Kimsiniz!"

"Prensesss..."

"Prensesss.."

"Prensess.."

"Ben prenses değilim!!"

Ne? Sadece bir rüyamıydı? O ses benden mi çıktı az önce? Ayrıca bana neden herkes "really nigga?" bakışları atıyor?

Annem, babam, Bukre ve Kaan ellerinde hediyeler yatağımın başında durmuş bana bakıyorlardı. (Poşetin içindekiler neydi acaba ya.)

"Hepşi Böööözdeğğğy!!" Allah belanı vermesin Kaan. Ha bu arada ben size Kaan'ı tanıtıyım. Bukre'nin abisi ve benim Bukre'den sonra ikinci kankamdı. Şekermi şeker bir tipi vardı canısımın. Fotoğrafını göstereyim mi size? Tamam.

 Fotoğrafını göstereyim mi size? Tamam

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Ayy. Çok şeker dimi? Tmm neyse.

"İyi ki doğdun kızım." Diyerek annem yanağıma yumuşacık, sulu bir öpücük kondurdu. Ve elindeki poşeti bana uzattı. Sırasıyla herkes hediyeleri bana verdikten sonra çıkmadıklarını gördüm ve üzerimi göstererek (kabarmış saçlar, çilekli pijama, panda yavrusuna benzer gözler)

"Hala bu manzarayı seyr etmeye doyamadınız mı?" Dedim. Bukre hariç hepsi odayı terk etdi. Ben de kendimi tekrara yatağa attım ve yorganı kafama katar çektim. Gördüyüm rüya neden bilmiyorum ama aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Böyle şeylere sadece baktığım filmlerde şahit olurdum. Saçmalık. Ama gel ki rüya sanki bana gerçekmiş gibi geliyordu. Her şey. Tüm sözler.

Bir dakika! Bukre'den ses gelmiyo. Hemen yorganı kafamdan aşağı çektim ve karşımda bana SnapChat'daki kafam kadar iri gözlerle bakan Bukre ile karşılaştım. Ona ne oldu gibisinden kaş-göz yapdım ama Bukre kılını bile kıpırdatmadan hala bana bakıyordu. Sonunda pes edip yeniden yatağa attım kendimi.

Geri SayımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin