Czy warto żyć? |Bars And Melody|

Rozdział VII

Myśląc tak już od dłuższego czasu zdałam sobie sprawę, że Leo jest teraz jedyną osobą przy której czuję się bezpiecznie. Od pewnego czasu brakowało mi tego uczucia... Jednak nadal nie byłam pewna jakie ma wobec mnie zamiary. Postanowiłam zjeść kolację, ponieważ robiło się późno. Zjadłam i zadzwoniłam do mamy, której ciągle nie było w domu... Nie odbierała... Zaczęłam się martwić bo zawsze ode mnie odbierała albo po chwili oddzwaniała. Wzięłam szybki prysznic i położyłam się spać cały czas myśląc o mamie. Wspominałam już, że myślenie jest moją rutyną? Dziwnym sposobem radzenia sobie z problemami... Chociaż nie zawsze jest on skuteczny... Zazwyczaj pogrążałam się jeszcze bardziej... Moje życie nigdy nie było idealne i wiem, że nigdy nie będę szczęśliwa... Wiem możecie stwierdzić, że jestem pesymistką no ale zazwyczaj staram się myśleć pozytywnie, ale jakoś średnio mi to wychodzi...

Obudziłam się, wzięłam prysznic i zeszłam na śniadanie. Na całe szczęście moje obawy nie były potrzebne, ponieważ czekała na mnie mama z naleśnikami. Przytuliła mnie i przeprosiła, że wczoraj jej nie było. Nie byłam na nią zła tylko po prostu się o nią bałam... 

Zjadłam i wyszłam do szkoły. Bałam się, że będzie tak samo jak ostatnio, że będą mnie tępili i wytykali palcami... Dłuższy czas stałam pod budynkiem i zastanawiałam się czy wejść. Nie miałam innego wyjścia gdy po chwili na moim ramieniu znajdowała się ręka jakiejś dziewczyny...

---------------------------------------------------------------

-------------------------------------------

------------------------

Hejo ♥

Na wstępie chciałam Was przeprosić za to, że tak długo nie było rozdziałów, a ten jest taki krótki i wgl. Ostatnio mam wiele problemów, z którymi muszę sobie jakoś poradzić... Nie są to jakieś głupie bzdury nastolatki dlatego proszę Was o wyrozumiałość♥ Obiecuję, że niedługo pojawią się nowe, dłuższe rozdziały ♥♥

Do następnego ♥