Gökyüzünden kalbinin üzerine düşen kar taneleri içinde ki yangını söndürebilir mi?
Aşk bir insanın gururuna en büyük ihanetidir.
Gözlerinin koyu tonu anlatılmaz güzellikte sanki bir büyü gibiydi.
Sevdik yenildik, güvendik ihanet edildik ama düştüğümüz bataktan ayağa kalktık dimdik.
Güçsüz görünmen, seni sevmeyenlere en büyük iyilik.
Hayat güvenmemeyi ve her zaman yumruklarını sıkmayı öğretti.
En zayıf noktamız sevdiklerimizdi.
Onlara zarar gelmesin diye hep mağlubiyeti kabul ettik.
Güneş avuçlarında sönmeye yüz tutmuştu şairin.
Göğü kaplamıştı bulutlar ve yeryüzüne usulca düşmeye başlamıştı kar taneleri.
Artık ellerinde son nefesi vermek üzereydi.
Onu sevdiği gibi terk edecekti güneş, bu durum acı vericiydi.
Güneş parlaklığını ve ısısını saniyeler geçtikçe yitirmekteydi.
Şairin vücudu soğumaya başladı ve güneş ellerinde sönmek üzereydi.
Son bir uğraşla şiir defterlerini, sevdiğinin fotoğraflarını ateşe verdi ısınsın diye.
Hiç bir çaba sonuç vermedi Çareler çaresiz kalmış güneş ellerinde sönmüştü.
Yeryüzünü kaplayan kar, güneşi yenmişti.
Ve karşı koyamayıp yenilmişlerdi nitekim.
*
Aynada ki aksinden nefret ediyordu şair.
Olağanüstü bir güçlükle dudaklarından kelimeler döküldü.
Buz tutmuştu vücudu, zorda olsa anımsadı sevdiğini.
Göğün ufkunu esir almıştı bulutlar, son nefesinde; "Sen geldiğinde nefesim olmuştun, elveda dediğinde ölümüm, oysa ki gözlerinin koyu tonuna ithafen şiirler yazacaktım, vücudunda ki her gözeneğe bir kitap, ama sen dudakları başkaları tarafından doyurulmuş bir erkekten kendin için yalan dolu sözler duymayı tercih ettin beni ve kalbimi çiğneyip." demekle yetinmiş, defterler kapanmış, şiirler yarım kalmış, şair ölümü ilk ve mağlubiyeti son kez tadıyordu yalan dolu dünyada.
Sevdiğine adanmış bir kalp, onun için yazılmış şiirler sahipsiz kalmış ve evren hiç umursamayıp rutin hayatına devam etmişti.
O artık normal sıradan bir şair değil, Güneşin son nefesini avuçlarında verdiği özel biriydi.
Sevdiğinin peşinden ağlayıp sızlanan biri değil Güneşi Ellerinde Söndüren Adamdı o...
SON
"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜNEŞİ AVUÇLARINDA SÖNDÜREN ADAM
PoesiaŞiir sevdam; ortaokul yıllarında başlamıştı, aileden gelen bir edebiyat sevgisiyle yoğrulmuştum, herkes gibi bende sevmiştim ve artık içimde tutuşan duyguları bastıramadığımdan kelimelere döküldü, kaleme yöneldim ve sayısız şiirler yazdım. Her kalem...
