Göğün karanlık koyusunun şafağa kavuşacakken takılı kalan zifirdeyim.
Şehrin gri havasını istemeyerek ciğerlerine çektiğinde yer kalmadığından ayakta bu divane.
Temmuzun ılık esintisi yüzünü okşarken suretini izlemekten alı koyamam, seyirdeyim...
İnkâr etsen de ben geçiyorum mırıldandığın her seste.
Geçmişin koru, yaşanmışlıkların hatırı ve gerçekleşemeyenlerin burukluğu beni yok etmek için ant içmişti.
Sevgim gitmişti benden, gidecekken gururum, buna izin vermedim.
Onun yüzündeki tebessümlere kanıp kendi arafına çekilirken; dur dedim, gitti.
Ve o an bitmişti çok şey, tamamlanmamış cümleler, anlamını yitirmişti sevgi denilen illet.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜNEŞİ AVUÇLARINDA SÖNDÜREN ADAM
PuisiŞiir sevdam; ortaokul yıllarında başlamıştı, aileden gelen bir edebiyat sevgisiyle yoğrulmuştum, herkes gibi bende sevmiştim ve artık içimde tutuşan duyguları bastıramadığımdan kelimelere döküldü, kaleme yöneldim ve sayısız şiirler yazdım. Her kalem...
