Τα παιχνίδια των θεών: Νόρνες

3. Παραισθήσεις και πραγματικότητα

«Μην τα παρατάς μικρό μου κορίτσι, έχεις την δύναμη να παλέψεις» άκουγα την φωνή του να με παρακαλά αλλά δεν είχα την δύναμη να τον ακούσω άλλο.

«Λυπάμαι τόσο πολύ» πάλεψα να πω αλλά το πνεύμα μου ήταν πολύ μακριά για να μπορέσει να ανταποκριθεί το σώμα.

eeefff

«Ποιος σου το έκανε αυτό;... Ποιος περιποιήθηκε τις πληγές σου;... Ποιο είναι το όνομα του» άκουγα μια άλλη φωνή τόσο βροντερή που έκανε τα αυτιά μου να πονάνε καθώς ένιωθα να με ταρακουνά.

«Κανένας» τα χείλια μου πρόφεραν αδύναμα ενώ τα μάτια μου δάκρυζαν.

«Ποιος;... Ποιος;... Ποιος;» τον άκουγα να επιμένει και το μυαλό μου μούδιασε.

«Ο κανένας» επέμενα εγώ με παράπονο. «Ο κανένας»

eeefff

«Υποσχέσου μου ότι δεν θα τα παρατήσεις, είσαι δυνατή, μπορείς να καταφέρεις!» άκουγα ξανά την φωνή του να με παρακαλεί και η καρδιά μου ένιωσα να φτερουγίζει κάτω από το ζεστό του άγγιγμα. Το σώμα μου να φλέγεται κάτω από τα καυτά του φιλιά πάνω στο πρόσωπο μου και την ανάσα μου, χωρίς ρυθμό, να παλεύει να νιώσει την δική του ανάσα.

«Γιατί;» ρώτησα με παράπονο και η ζεστή του αγκαλιά ήρθε πάλι λυτρωτική να μου προσφέρει την ασφάλεια που τόσο είχα ανάγκη.

«Για να μπορέσεις να βρεις έναν τρόπο να φύγεις από εδώ. Δεν σου αξίζει αυτή η ζωή. Πάλεψε, είσαι μαχήτρια, θα τα καταφέρεις».

«Γιατί;» επανέλαβα με περισσότερο πείσμα.

«Γιατί μια μαχήτρια δεν τα παρατάει ποτέ. Σου έλειπε μόνο το κίνητρο για να συνεχίζεις να παλεύεις, τώρα έχεις ένα. Να παλέψεις για την ελευθερία σου, να βρεις την ευτυχία! Την ευτυχία που σου αξίζει! Την ευτυχία που σου στέρησαν».

Τα λόγια του σαν βάλσαμο μαλάκωναν την καρδιά μου όμως δεν ήμουν σίγουρη αν το ήθελα πια.

eeefff

«Όλα τελείωσαν, θα γίνεις καλά» άκουσα μια γυναικεία φωνή να μου λέει και τα μάτια μου πετάρισαν, άνοιξαν και τότε την είδα.

«Ταμπηθά;» ρώτησα με ελπίδα.

«Θα γίνεις καλά» επανέλαβε αλλά εγώ δεν άκουγα τίποτα.