Waitin For You // O'Brien&Lovato

t w e n t y

Multimedya: Dylan♡♥♡

20 . Bölümümüz! :)

-Dylan-

Gözlerimi açtım, elimde hissettiğim sıcaklıkla. İçimi bir huzur kaplamıştı. Derince iç çektim. Bilincim tekrar yerine gelirken etraftan gelen mırıltılar kulağımı gıdıklıyordu. İnce bir sese sahipti. Erkek sesinne hiçmi hiç benzemiyordu.

Demi elimi tutuyordu. İyileşmiş miydi yani? Ne zamandır uyuyordum? Kafamda soru işeretleri, cevaplamaları bekliyordu. Gözümü tamamiyle açtığımda gerçekten onun olduğunu gördüm. Yüzünde çizik bile yoktu. Ne zamandır uyuyordum ben?

"Dylan iyi misin?" dedi. Hala hatırladığım gibiydi sesi. Duymayalı yıllar olmuş gibi.

"Ne zamandır uyuyorum?" dedim uyku sersemliğiyle. Aklım almıyordu hala bazı şeyleri. Sormak için can atıyordum.

Cevap alamadım. Sadece şiddetli bir rüzgar esti etrafımda. Elimdeki sıcaklık yerini dayanımsız soğukluğuna bırakmıştı... Görüntü bulanıklaşmaya başladı. Yavaş yavaş kayboldu.  Hafifçe aralamış olduğum gözlerim şiddetle kapandı. Zifiri karanlığa tekrar mahsur kaldım.

...........

Nefes nefese açtım gözlerimi. Olanlar gerçek olamazdı. Sadece bilinçaltımın bir oyunu olamazdı bütün bunlar. Bir yanlışlık olmalıydı. Her şey bu kadar basit değildi. 

Sadece gözlerimi duvara dikmiş, oraya odaklanmıştım. Etrafıma bakmıyordum. Yine aynı el tuttu elimi. Aynı sıcaklık değildi ama. Hissediyordum. Bu o değildi. Emin olmak için sordum.

"Gerçekten o sen misin?" başımı o tarafa döndürmeye korkuyordum.

"Kimim?" dedi.

"Demi, sen misin?" diye yineledim sorumu.

Boğazını temizledi. "Dylan bunu sana defalarca söyledim Demi hala yoğun bakımda." dedi. Sözleri acımasızca gelmişti. Sıkılganlık vardı ses tonunda. Defalarca söyledim derken neyi kastediyordu? Daha önce de mi aynı şey olmuştu yani?

"Ne-ne demek yoğun bakımda?!" dedim ona bakmamaya devam ederek. Yoğun bakımda olamazdı.  Şu an elimi tutanın o olması gerekiyordu. Ben onu istiyordum.

"Senden sonra onu apar topar ameliyata aldılar. Karın boşluğunda Kesik mi ne varmış.  Biraz derinmiş sanırım. Doktorlar ayrıntıya girmedi." dedi umursamazca. Ben burada deliriyordum o umursamıyordu. Ve ben hala kim olduğuna bakmamaya direniyordum. Hala elimi tutuyordu.

"Dylan bana bak." diye ekledi bir süre sonra. Bakmak istemiyordum. bir süre daha onun Demi olduğunu düşünmek istiyordum.

"Hayır." dedim kesin olarak. Diretti.

"Dylan lütfen beni zorlama. Senin için buraya kadar geldim. Biraz olsun yardım edemez misin?" Sinirimi zorluyordu. Sonunda dayanamayıp ona doğru çevirdim kafamı.

Selena?

Kafama vurup kaçmış olması gerekiyordu. Onun yaptığına emindim.

"Senin ne işin var burada? Sana gel diyen olmadı. Kafama vurup ne yüzle buraya gelebiliyorsun?!" dedim hiddetle. Sinirlenmiştim.

"Kafana ben vurmadım." dedi sakince.

"Kim yaptı o zaman arkamda sen vardın?!"

"Wilmer da oradaydı..."

.......

35Oy 15Yorum

Hadi sınırları zorlayalım. ^-^