yanına gittim askım dedim furkannım dedi efendim askım dedim bak dedi basrdık bak dedi tesekkur belgesı vardı elınde beraber yaptık furkanım dedi senın sayande dedı senın hakkını nasıl oducem dedi bn ise göz yaşları içerısınde onu dınlıyodum içimde cok buyuk bır acı vardı seni cok seviyorum furkan dedi bn gidiyorum artık dedi sende dedi içindekı sevgıyı herkesle paylaş dedi sen çok iyi bir insansın dedihakkını dedi gerısını getıremeden gozlerını kapattı devamını getıremedı isyan edercesine haykırdım ambulansı aramışlardı kım aramıssa bilmiym ambulans geldi elifimi setyeye koydular göturdüler bnde bindm ambulansa hastaneye gıttık hemen içeri aldılar röntgen filan cekmek için oysakı benım meleyım coktan uçmuştu yogum bakıma almıslar
Yanına gırmk istedim almadılr gözlem bısy görmüyordu çıldırmış gibiydim resmen,
Ordakı beni içeriye sokmayan guvnlıkcıdn tartıstm yine almadı kenara yıttm içeri kactm içerden çıkan bayanı elifimi arıyordu gozlerm sonunda bulmustm renk kalmamıştı ama çok tatlıydı sarıldm ona hıçkıra hıçkıra ağladım BN dosunde ağlarken arkadan bir sesle irkildim "kimsiniz" ağlamaklı bir sesle annesıydı galba arkamı döndüm gerçektende oydu onu hiç görmeme rağmen tanımıstm annesi elifime çok benziyordu kimsin evladım diyerek birkez daha ürperdm bısey diyemedim arkamı donup gidiyordum ki o nalet olasıcası makina ötmeye başladı tekrar döndm heyecanla makinaya baktım ses beynimin içinde ötüyordu deli gibi bağırmaya başladım isyan eder cesine bnm sesime doktorlar geldi bırz kalp mesajı yaptılar ama boştu elim ayam bosalmıştı napacaktım BN şimdi meleym yoktu BN onsuz napacaktım doktarlar yüzünü kapattı meleyımin morga goturuyorlardı napa bılırdımkı elimden hiçbişy gelmiyordu ki saat gece 3 olmuştu bayada bi içmiştim içince herşeyi Unutursun diyorlardı herseyı yeniden hatırlı yosun halbuki atolyeme gıttm fotolara baktım baktım her bir fotoya 2 saat baktım sabah olmuştu ogln namazında defnedecektık meleyımı atölyeden cıktm hastaneye gittim morgun onunde oturdum nefes alıyordum ama yaşamıyorum beden olarak ordaydım ama ruhen deyıldım meleyımı almış gotuyorlardı bnde gıttm camının önünde oturdum kimseyi tanımıyrdum onun içn ilgilenemedm meleyımın namazını kılacaktık birazdan def nedecektık bıtanemı bnm olmadan toprağın olacaktı bu nasıl bir adalettı o daha çok gençti boyle bitemezdi annesinin babasının halı ztn babasının hali nı unutamıyom babalar aglamasın istiyordum o an BN bunları düşünürken namazda bitmişti tabutun basına BN gecniştm çok hafıftı bıtanem arabaya koyduk bnde yanına bındım defnedecemiz yere gittik tabutu aldık kapanı açtık son bir umütle baktım nefes alıyormu diye almıyordu nefes filan almıyordu nedendi neden neden elifimdi neden dünyada milyonlarca insan varken neden elifim yanı diye üzerine toprak atmaya başladık defnetmiştik bitanemi o yoktu artık herkesin gitmesini bekledm herkes gittikten sonra oturdum ayak ucu
Na oturdum dedim varmıydı böyle bırakıp gitmek varmıydı bn boyle isyan ederken aksam olmuştu atölyeye tekrar gldm oturdum sabaha kdr oturdum 1 hafta geçti cıkmadım dışarı 2 hafta geçti cıkmadım dısarı
Enson bayılmışım gozumu actımda hastanedeydim açlıktan olmalıydı serum filan verdiler kimseyle konuşmak istemiyordum soru soruyorlar ne cvp veryom ne tepki ne aglayabiliyom nede güle biliyom 1 haftada hastanede kaldım pisgiyatris filan urastı bnm hakkımda bu hayata küsmüş felan filan gibi şeyler sacmaladı eve gldm direk atölyeye daldım kapıyı kıtleyıp yine oturdm günler bırbını kovaladı 1 ay geçti dışarı çıkmaya karar vermiştim dışarı çıktım sankı yürümeye yeniden başlamıştım ilk elifimin yanına gittim bırz sohbet ettim sonra arkadaşların yanına gittim konuşmayı unutmustum bu nasıl bısydı elifimi unutmak istemyodum ama o çare deyldı glba arkadaşlar bırz teselli verdi iyi geldi galba banada o bnm gizli sevdamdı artık o oldu DİE bnde kendimi ölduremezdım bu hem bana hem cevreme zarar vere çekti aya kalktım fotoğrafların hepsini kaldırdım elifimi kalbime gömdum önümde kocaman bir yaşam beni bekliyordu ilk namaza başlamakla işe koyuldum atölyemin kapısını kitledm bıdaha da açmak istemyodum aradan bir hafta geçmişti kuran okumak istiyordum türkçe mealinden başladım okumaya
Okudukça kendimi alamıyordum okudukça okuyasım geliyordu aksama kdr okudum uykum gelmişti yatama uzandm bugünkü kuranı kermden ogrendiklerimi özet geçince allahım elifimi bnden nie bukadar cabuk aldını anladım BN elife nerdeyse tapacak kadar seviyordum oysaki allahutala demişki kimi bnden çok severseniz onu elinizden alırım ve söyle bısey varmıskı kimseye kaldıramayacağı acıyı vermezmiş demekkı BN elifin kayıbına alısa bilirmişim deyip kendime teselli veriyordum işe yaramıyordu ama yaramak zorundaydı uyumuşum gözümü actımda sabah ezanı okunuyordu kalkıp abtest alıp namaz kıldım sonra camın önüne oturup günün doğusunu izledim herşey çok hızlı geçiyordu
