Bitching Around

Chapter 3

CARMINA's POV

Problema neto? Bakit bigla syang tumahimik... Para syang naka-kita ng kung ano..

" How's my dear ex-bestie's life? " Pang aasar kong tanong sa kanya.
" Babae, wag ka ngang mag-inarte. Huwag kang mag bait-baitan. " NKKLK sya.. Haysst. Tong babaeng to talaga sobrang mang inis..

" U-h-hmm.. Ok lang ako.. Ikaw? " Tsss. Masyadong plastic. If I know sobrang ok syang makitang miserable ang buhay ko.

" Ok lang din naman ako.. Ayun, Natuto na.. Sobrang natuto na. " Im sure alam nya kung anong ibig kong sabihin.

" U-hhmm. Sassy.. Gusto ko lang mag sorry tungkol dun kay Ken-"

I raised my right hand para tumigil sya.

" Stop Pam, First of all. Wag mo nga akong tawaging Sassy. Si Elexa at Lauren lang ang pinapayagan kong tumawag sakin nun.. At tsaka. Close ba tayo? At isa pa, can you stop dropping that issue again? I had already moved on... Lastly, You should stop acting as if there's nothing happened. And to know na ikaw ang rason..." Sinusubukan nya talaga ako. Feeling ko sasabog na ako. Anytime. " Shit "
I murmured.

" Alam kong di mo pa ako kayang patawarin. Pero if you'll just let me explain my side on what happened that night. Please Carmina. Please.." Lumapit pa sya sa akin at akmang hahawakan ang kamay ko.. Kaya iniwas ko ang kamay ko at umatras.

No.. Hindi to pwede. Hindi ka iiyak Carmina, Hindi. Diba sawa ka ng umiyak? Diba sawa ka na sa mga kasinungalingan. Diba sinaktan ka nya? Diba hindi sya deserving ng pagtitiwala mo. Kaya bakit ka makikinig?

" You know what Pam? Di ko na napigilan yung mga luha ko na tumulo. At pinunasan ko agad ayokong makita nya akong mahina.. Ayoko.. I do-n-t have time for this kind of bullshit. Pagod na ako, Pwede ba? " Hinanap ko ang bag ko at tuluyang lumabas. Hindi ko na kaya... Kahit anong pilit kong kalimutan yung mga nangyari.. Mas nangingibabaw ang galit ko sa kanya. Kahit anong pilit kong alalahanin yung mga oras na nagpapakatanga sya para lang mapasaya ako. Pero mas na-aalala ko yung oras na tinrahidor nya ako.... Hirap na hirap na ako. Gusto ko na syang mapatawad pero bakit parang ang hirap? MAGPATAWAD? Huh? parang wala
naman ata yun sa bukabularyo ko.

Bakit kasi ang hirap? Di ko maipilit sa sarili ko sa utak ko yung masasayang araw na kasama ko sya. Yung mga panahon na sya ang iniiyakan ko. Habang sya naman tinatawanan ako. Dahil ang panget ko daw umiyak.. Sa mga simpleng ganun nya napapangiti ako at parang nawawala lahat ng problema ko.. Even nung time na nag seperate ang mga magulang ko. Sya ang una kong nilapitan... Para ko na syang kapatid slash bestftiend slash clown slash stress reliever. Lahat ng yun kinalimutan ko ng dahil sa nakita ko.. Nakakatawang isipin na sya pa talaga ang gumawa sakin nun. She betrayed me. No explanation needed. Nakita ko lahat. Buti nalang andyan si Meg at naka-survive ako. At natutong huwag masyadong magtiwala at lumaban.

MEG's POV

Si Carmina ba yun? Bakit umiiyak na naman sya? So I decided na pumasok kung saan sya galing na room,

Then there I saw Pam.

" So, Ikaw nanaman pala ang dahilan kung bakit umiiyak ang kaibigan natin? " Nakatalikod sya sakin. Kaya lunapit ako sa kanya.

" Meg, Please... not this time " Umarap sya at akmang aalis na. Pero hinablot ko yung kamay nya.

" Pam. I can be your friend. No, I can be your new bestfriend. Isn't it that great? you can tell me everything. Promise papakinggan kita. " Nagulat sya at naka tanggap ako ng isang di makapaniwalang tawa mula sa kanya.

" New bestfriend? Huh? Di ko kailangan ng New bestfriend. And besides ni hindi ko alam kung dapat pa kitang pagkatiwalaan sa ginawa mo." Di naman pala tanga tong babaeng to.. Pero syempre kailangan kong linisin ang pangalan ko.

" What do you mean Pam? " Mas lumapit pa ako sa kanya at yinakap ko sya " Im sorry, Ok. Di ko alam na ganun ang mangyayari. I just thought na isa sa mga kaibigan nya ang lalapitan nya. At tsaka ti-nest ko lang sya kung talagang mahal nya si Carmina. Kung yun yung sinasabi mong ginawa ko." Mas lumakas ang iyak nya.. At niyakap na rin ako, Atlast. Arte nya ha!

" Sorry Meg, Jinudge kita agad.... Naghiwalay na kami sa pagkakayakap " So Friends? " Sabi ko at niyakap ulit sya.

" Friends.... And since friends na ulit tayo. I can help you with Carmina. I can talk to her. " I gave her the " Ako-bahala-look". And then I crossed my arms.

" Really? Pero kasi gusto ko. Makita nya yung effort ko. Gusto ko malaman nyang sobrang gustong gusto ko na mag kaayos kami.... Kaya wag nalang siguro " Palabas na kami ng room. Buti nakang hindi pa nag bebell.

" Ok, If that's what you want. Pero kung kailangan mo ng tulong. " Just call my name and I'll be there... HAHAHA " tumigin sya sakin at binigyan ako ng " Last-mo-na-yan-look "

" Korni mo ah, Pero thank you talaga. " Nginitian nya ako. At ganun din ang ginawa ko. Eto, Eto ang gusto ko.

" O sya sige na pasok na tayo baka malate pa tayo." Sabay kami pumasok ni Pam sa room.

Actually wala talaga akong balak na masama. Gusto ko lang maging close silang lahat. Ayokong nakikitang mas masaya sila kapag may kasama silang iba. Kaya minsan nakakagawa ako ng mga di dapat gawin.. Selfish na kung selfish. Basta ako lang dapat ang kaibigan nila.. Ayokong naeechapwera.

Ps. Would love to read your thoughts. Mas mai-inspire ako mag sulat. Lol...