Κάτι σαν έρωτας...

4ο κεφάλαιο

Είδα τον θάνατο να περνάει μπροστά από τα μάτια μου. Το αυτοκίνητο ευτυχώς σταματησε! Βγήκε έξω μια νεαρή γυναίκα τρομοκρατημένη. Με ρωτησε αν είμαι καλά. Το μόνο που είπα. Ήταν

< Συγνώμη>

Έτσι ετρεξα πάλι από το πεζοδρόμιο. Δεν έβλεπα , ίσως καλύτερα δεν ήθελα. Ξαφνικά ένιωσα δυο χέρια να με κρατάνε στην αγκαλιά τους. Μια γνωστη και ωραία μυρωδιά. Δεν τολμησα να σηκώσω το κεφάλι μου άλλα μόλις άκουσα την φωνή κατάλαβα πως αυτός ο άνθρωπος θα ήταν για εμένα κάτι σαν άγγελος φύλακας, κάτι σαν έρωτας...

Μιχάλης- Ιφιγένεια;( ακούστηκε με τρόμο η φωνή του και με το χέρι του σήκωσε το πηγούνι μου, εγώ παρέμεινα αμίλητη) Τι έχεις; Γιατί κλαις; 

Ι- Μ..ιχα...λη..! ( Οι λέξεις δεν έβγαιναν από το στόμα μου)

Μ- Τι έχεις;( με άρπαξε από τα χέρια και με έφερε πιο κοντά ) Οποίος σε πειραξε ...

Ι- Κανείς.( είπα απότομα) Άσε με σε παρακαλώ να φύγω.

Μ- Όχι. Είσαι χλωμή ..

Ι- Όχι οχι Μιχάλη ( ένιωθα ολο και πιο αδύναμη) Μιχάλη;

Μ- Ναι;( είναι τόσο τρυφερός μαζί μου)

Ι- Δεν... δεν... δεν..( ξαφνικά έσβησαν τα μάτια μου )

Ξύπνησα μετά από ώρα σε ένα άγνωστο μέρος! Η Μυρωδιά του ήταν τόσο γνωστη. Όπου γύρισα το πρόσωπο μου και είδα σε μια καρέκλα δίπλα στο παράθυρο τον Μιχάλη.

Μ- Ξυπνήσες επιτέλους; ( μου είπε γεμάτος ανησυχεία και ήρθε κοντά μου και με χαιδευεεε)

Ι- τι επαθα; ( ρώτησα μπερδεμένη) Που είμαι; ( ειχα πάθει σοκ από τις αποκαλύψεις και ειχα χάσει την αίσθηση του χρόνου)

Μ- Έτρεχεςς στο δρόμο. Έκλαιγεςς. Έπεσες πάνω μου ήσουν άσπρη και ξαφνικά λιποθύμησεςς

Ι- Είμαι στο δωμάτιο σου;

Μ- Ναι.! ( είπε με χαμόγελο και με αγκαλιασε. Χωρίς να αντιδράσω τον αγκάλιασα. Το ειχα ανάγκη)

Ι- Ευχαριστώ που είσαι εδώ για εμένα ( του έπιασα το χέρι και τον χαιδεψα)

Μ- Νοιάζομαι αληθινά για εσένα Ιφιγένεια μου. Είσαι μοναδικη για εμένα , θα έκανα τα πάντα. Πες μου. Τι έπαθες και ήσουν έτσι ;

Ι- Δεν μπορώ. Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει η ίδια. Σε ευχαριστώ πραγματικά, άλλα δυστυχώς πρέπει να πηγαίνω ( σηκώθηκα και σηκώθηκε. Με έπιασε από το χέρι και με κόλλησε στο σώμα του. )