Zerrie!

Κεφάλαιο 27

Μολις μπενουμε στο δωματιο η Σοφ ειναι πολυ αναστατομενη και δακρια κιλουν στα μαγουλα της.
"Τον μαλακα...δε το πιστευω αυτο που μου εκανε...!!" λεει η Σοφ και κλεει με λιγμους.
"Σοφ...Σοφ τι εγεινε?" της λεω και περιμενω να μου απαντισει.
"Ειδα τον Κεβιν να φλερταρει με μια ασχετη ηλιθια σκυλα!!" μου λεει και δεν μπορω να βρω της λεξεις μου.
"Οο Σοφ λυ..λυπαμαι τοσο πολυ.!"
"Ναι...και εγω....!" μου λεει και θελω να την κανω να νιωσει καλυτερα αλλα με τι?
"Λοιπον....αστον στην ακρη τον βλακα τον Κεβιν και...." ψαχνω να βρω τι θα πω.
"Και...." μου λεει.
"Παμε για ψωνια κοπελα μου!"
"Εμ...δεν ξερω..!"
"Ελααα....ξες τι λενε! Οτι τα ψωνια ειναι το καλητερο για να ξεχαστεις και να διασκεδασεις!"
"Ειμε μεσα, τρελη μου!" μου λεει και γελαμε.
Μαρεση να βλεπω το λαμπερο χαμογελο της Σοφ, τοσο οταν το δημιουργω εγω!
"Αντε τι περιμενου? Παμε!" μου λεει και ξαφνιαζομαι αλλα χερομαι κιολας.
"Αντε παμε!"
"Δεν θα αλλαξουμε?" μου λεει η Σοφ.
"Οχι φυσικα! Παμε για να το διασκεδασουμε!" της λεω και βγενουμε απο το δωματιο τρεχοντας!

Μολις μπενουμε στο αμαξι βαζουμε την μουσικη τερμα και τραωουδαμε δυνατα.
Θα ελεγα τσιριζουμε αλλα τελος παντον. Φτανει που το διασκεδαζουμε.
Μολις φτανουμε στα μαγαζια εχουμε μπει ειδη σε 5 και θα ελεγα τα αδιασαμε κιολας.

Μετα απο 2 ωρες αποφασισαμε να γυρισουμε στο δωματιο.
"Ευχαριστω Περρυ!" μου λεει και της χαμογελαω κρατοντας το χερι της.
"Τα παντα για την κολλητη μου!" της λεω και χαμογελαω.
"Λοιπον τωρα για να ξεκουραστουμε λεω να δουμε καμια ταινια!" της λεω και γνεφει.
"Πολυ ωραια ιδεα!"
"Βαλε την αγαπημενη σου!" της προτινω και γνεφει διαλεγοντας το jumanji.
Μπορω να πω οτι εκανε καλη επιλογη!

Μετα απο 100 σχολια για την ταινια και 3 μπολ ποπ-κορν, αποκοιμηθικαμε η μια πανω στην αλλη.

Περρυ? Ακουω μια φωνη να με φωναζει!
Περρυ ξυπνα! Μου λεει δυνατα κουνοντας με.
"Τι? Τι εγινε?" λεω και προσπαθω να ανοιξω τα ματια μου.
Ακουω θορηβο απ'εξω και....τσιριδες? Μα τι γινεται?
Περρυυυυυ!! Ακουω μια τσιριδα και σηκονομαι τρεχοντας απο το κρεβατι να δω τι γινεται εξω.
Ειναι η Σοφ....και δυο αντρες με μαυρα ρουχα. Μα τι στο καλο?
Παω να πιασω την Σοφ και ενας αντρας με πιανει απο τι μεση και με βαραει στον τοιχο.
"Βοηθειααα!" φοναζω μα ματια. Κανεις, κανεις δεν ειναι εδω παρα μονο εγω και....αυτος?
Ξαφνικα ολα θολονουν και βλεπω να ταβαει ο αντρας με τα μαυρα την Σοφ και να χανοντε στο διαδρονο. Οχι!
"Τι θες απο εμενα καθαρμα?" λεω στο αγορι μπροστα μου που.....καπου μου ειναι γνωριμει αυτη η φατσα.
"Σκασε, μωρο μου! Δεν σε συμφερει να με νευριαζεις!" μου λεει γελοντας ειρωνικα και εγω δεν το βρισκο αστιο.
Ξαφνικα σταματαει να γρλαει και τα πραδινα ματια του σκουρενουν και ερχεται κοντα μου. Σε αποσταση αναπνοεις.
Τα ροζουλοι χιλοι του μπορω να πω οτι μου αρεσουν και θα ηθελανα να τα γευτο.....
Μα τι λεω! Ποιος ειναι? Και τι θελει?
Ολα ξαφνικα αρχιζουν να θολωνουν....που βρισκομαι?
Ξαφνικα ακουω ενα πατιμα απο την σκανδαλη ενος οπλου και πεφτω κατω. Ακουω το παιδι με τις μπουκλες να μου λεει...
"Οτι λαθος κανεις μετραει! Προσπαθησε και σκεψου να κανεις κατι γι'αυτο γιατι οπου νανε ο χρονος σου θα τελιωση "
Μου λεει και κλεινω τα ματια μου.