Κεφάλαιο 24

129 11 1
                                    

Μετα απο λιγα λεπτα φτανουμε στην πανεπιστημιουπολη και ο Ζευν με συνοδευει μεχρι το δωματιο μου.
"Ζευν....περασα παρα πολυ ωραια...ευχαριστω!" του λεω.
"Δεν κανει τιποτα! Θελω το καλητερο για εσενα αφου.......αφου......σε συμπαθω παρα πολυ....!" λεει λιγο παραξενα.
"Θα τα ξαναπουμε!" μου λεει ο Ζευν καθος με χαιρεταει για να φυγει και εγω του ανταποδιδω ενα γλυκο χαμογελο.
Μολις μπενω μεσα η Σοφ δεν ειναι εδω. Πως και ετσι!
Αποφασιζω να βαλω να δω καποια ταινια στην τηλεοραση αφου πρωτα αλλαξω και παω να κανω ενα μπανιο.
Κατευθινομαι προς το μπανιο και κανω οσο μπορω πιο γρυγορα, γιατι μισω τα δημοσια μπανια.
Μολις τελιωνω, παω στο δοματιο μου και βαζω τις αγαπημενες μου μπιτζαμουλες, κανω ενα μπολ ποπ-κορν και ξαπλωνω στο κρεβατι αφου αρχισει η ταινια.
Επιλεγω μια απο της αγαπημενες μου, το Love Actually ασχετα που την εχω δει παρα πολλες φορες.
Μολις τελιωνω το μπλος με τα ποπ-κορν σκεφται να κανω κιαλα αλλα δεν εκανα τελικα. Στο τελος της ταινια αποκιμηθικα και το μπολ μου επεσαι στο πατομα....

Ξαφνικα ανοιγει η πορτα και φευγω απο τα ονειρα μου, και το σιγανο ροχαλιτο μου σταματαει καθως απο'τι καταλαβα η Σοφ ηρθε στο δωματιο.
"Σοφ...εσυ εισαι?" λεω με μια βραχναδα στην φωνη μου.
"Ναι...σορρυ που σε ξυπνησα." μου λεει.
"Δεν πειραζει...τι ωρα ειναι?"
"Ειναι 4 το πρωι." μου λεω και αναστεναζω.
Σε 3 ωρες πρεπει να σηκοθω...
"Οκ.. Εγω ξανακημαμαι και τα λεμε το πρωι"
"Οκ" μου λεει ψυθιριστα και κλεινω τα ματια μου.

Το ξυπνητιρι χτυπαει στις 7 και με νευριαζει. Συκονομαι αμεσος και βλεπω την Σοφ να κιμαται ακομα. Αρα αυτη δεν θα ερθει σημερα για μαθημα? Ενας θεος ξερει!
Κατευθινομαι προς το μπανιο και ετοιμαζομαι οσο πιο γρυγορα μπορω.
  Μολις επιστρεψω στο δοματιο βλεπω οτι η Σοφ λυπει. Αυτο το κοριτσι ειναι παρα πολυ παραξενω. Που εχει παει? Αφου πριν λιγο εδω ειμουν.

Αποφασιζω να ετοιμαστω γρυγορα βαζοντα μια φουστα και ενα ασπρο πουκαμισο.
Πιανω τα μαλια μου μια χαλαρη κοτσιδα και αποφασιζω να βαλω ενα ζευγαρι απο τα πολλα αθλητικα μου.
Μολις ετοιμαζομαι και καθομαι στην καρεκλα γιατι μου εμεινε λιγος χρονος πριν το μαθημα.
Η πορτα ανοιγει....

 Zerrie!Donde viven las historias. Descúbrelo ahora