Zerrie!

Κεφάλαιο 35

"Περρυ?" μου λεει σοκαρισμενη και τρομαζω.
"Τι επαθες?"
"Αλλαξες...." ωχ... "Ιιιι μην μου πεις τι εκανες!"
"Το καταλαβες ε?"
"Φαινεται καπως κοπαιλια!" μου λεει και με δειχνει.
"Πες μου πως ηταν?" μου λεει και τις τα λεω ολα χωρις πολλες λεπτομεριες.
"Ουυ...αρα σου αρεσε! Χερομαι για εσενα" τι να πω τωρα.
"Ευχαριστω..?!" ειναι το μονο που μπορω να πω.
"Λοιπον κατι ασχετο τωρα...το ονειρο πιστευω οτι δεν σημενει τιποτα!" μου λεει.
"Ναι....οκ σε ευχαριστω που με ισυχασες...!" της λεω και μου λεει πως δεν κανει τιποτα.
"Ωχ...ξεχασα.οτι πρεπει να παω να παω στην βιβλιοθεικη να συναντησω τον Ελιαν." της λεω και βιαζομαι να φυγω.
"Οκ θα τα πουμε μετα!" μου λεει καθως εγω εχω προλαβει ιδη να βαλω κατι προχειρω για να φυγω.

Χαιρεταω την Σοφ βιαστηκα καθως περνω μονο το κινητο μου και κλεινω την πορτα βγενοντας.

Ειμαι αποροφημενη στο κινητο μου μεχρη που πεφτω πανως στο....Χαρρυ?

"Οπα! Να και η πριγκιπησουλα!" μα τι στο.... τι λεει?
"Μα τι...." προσπαθω να πω αλλα με περνει αγγαλια και με παει σε ενα μερος οπου....δεν υπαρχει κανεις!

"Ασε να μαντεψω....το κοριτσακι μας οριμασε?" ΤΙ? ΤΙ ΛΕΕΙ?
"Γιατι κανει ετσι? Και τι εννοεις?"
"Εσυ δεν εισαι η πριγκηπισουλα του Ζαυν που τωρα σε ελενχει?"
"Χαρρυ!! Εισαι πολυ κοπανος.! Σκασε επιτελους να λες βλακεις!"
"Εγω? Μαλλον κοριτσακι μου δεν τα εμαθες καλα!"
"Τι ενωεις?" του λεω και ανχονομαι παρα πολυ!"
"Να στο πω στα ισα! Εσυ δεν εισαι η Perrie Edwards που εχασε την παρθενια της απο τον Zayn Malik? Η κανω λαθος?" ΤΙ ΤΙ? ααα τον κοπανο πως μπορεσε να πει τα προσοπηκα μου? Μας?
"Δεν εχεις λογια ε?" οντως δεν εχω.
"Τι? Πως μπορεσε?" δεν μπορω να συγκρατισω τα δακρυα μου και αρχιζω να κλαιω.
"Γιατι κλαις?" μου λεει ειρωνικα.
Ειναι για μπουνιες ο βλακας.
"Δεν θα σου δοσω αναφορα εσενα γιατι κλαιω."

Δεν μπορω να σταματισω και τα δακρυα μου δυναμονουν. Ο Χαρρυ με πλησιαζει και τρομαζω.
Ακουμπαει το χερι του στο μαγουλο μου και ερχεται σε αποσταση αναπνοεις.
Φοβαμε λιγο....

"Μην κλαις..." μου λεει και πλησιαζει ακομα πιο κοντα.

"Χαρρυ..." προσπαθω να πω αλλα δεν προλαβενω καθως εσθανομαι τα χειλια του ζεστα στα δικα μου. Η γλωσσα του αρχιζει να χορευει με την δικη μου και μπορω να πω οτι δεν ειναι και ασχημο...

Συνεχιζει να με φιλαει και βαζει τα χερια του στους γοφους μου χουφτωνοντας απαλα καθως συνεχιζει να με φιλαει.

Μα τι κανω? Γιατι δεν το σταματαω?

"Χαρρυ σταματα!" του λεω και τον σπροχνω λιγο πιο μακρια.
"Τι εγινε? Δεν σου αρεσε?" μου λεει και δεν μπορω να απαντησω.
"Δεν γινεται να με φιλας οποτε θελεις! Εμενα με ρωτησες?!!" το μονο που μπορω να πω τωρα.
"Ακου να δεις! Εγω κανω οτι θελω! Κανεις δεν μου φερνει αντιριση και καλητερα ουτε κι εσυ!" μου λεει και βλεπω οτι το ενωει.

"Καλα οτι πεις Χαρρυ!  Τωρα πρεπει να φυγω γιατι εχω μια δουλεια." του λεω και φευγω χωρις δευτερη κουβεντα.

Ο Χαρρυ στεκεται πισω και με βλεπει που φευγω.
Μπορω να πω, φοβαμαι μην κανει κατι, αλλα δεν ειναι της παρουσεις. Αυτα θα τα σηζιτησω με την Σοφ μπορει και κατι μικρο με τον Ελιαν.

Περπαταω στο δρομο με τα ακουστικα στα αυτια μου και βλεπω το βιβλιοπολειο στην γωνια. Πως εφτασα. Τοσο γρυγορα απορω.

Οταν μπαινω μεσα κανω πολυ ισηχια και ανεβενω στον πανω οροφο. Εκει που με περιμενει ο Ελιαν.