Zerrie!

Κεφάλαιο 34

Μολις ξυπνησα και καταλαβα οτι ο Ζευν δεν ηταν στο κρεβατι. Φωναξα δυο φορες το ονομα του αλλα δεν απαντησε. Μα που ειναι?

Δεν συκοθηκα απο το κρεβατι αλλα εκατσα να σκεφτω ολα αυτα που εγειναν εχτες.

Θα μπορουσα να τα σκεφτομαι ξανα και ξανα γιατι ειναι σαν να βρηκα το αλλο μου μισο....αλλα μηπος προχορησαμε πολυ? Δεν ειχαμε καν σχεσει! Ετσι νομιζω εγω τουλαχιστον.

Ανηγω το κινητο μου και βλεπω οτι εχω πεντε κλισεις απο την Σοφ. Λογικα θα ανησυχισε....δεν πειραζει θα της τα πω απο κοντα.

Τωρα σηνιδιτοποιο οτι ειμαι ακομα γυμνη στο κρεβατι.
Σηκονομαι αμεσως για να ντυθω και κοιταω τον ευατο μου στον καθρεφτι.

Τελικα οντως αλλαξα.... μπορω να πω οτι εγινα πιο ωραια και εσθανομαι πιο ωριμη αλλα ακομα ειμαι μπερδεμενη και εσθανομαι ενα κενο στο στωμαχι μου...

Βαζω γρηγορα το φορεμα μου και πιανω ενα ελαφρη κοτσο τα μαλλια.
Αχχ πως δεν μπορω το φορεμα προϊνιατικα...

Βγενω απο το δωματιο και κατευθυνομαι προς την κουζινα αλλα η πορτα ανοιγη και με διακοπτη.

"Τι κανει το μωρο μου?" μου λεει ο Ζευν και μου δυνει ενα φιλι.
Ειμαι λιγο παραξενη....αλλα το αφηνω στην ακρη για λιγο.

"Που εισουνα?" τον ρωταω και περιμενω μια καλη απαντιση.

"Βγεικα μια βολτα εξω για να σκεφτω ολα τα ωραια που εγιναν εχτες" μου λεει καθως εγω προχοραω προς το παραθυρο.
Με πλησιαζει και τηλιγει τα χερια του γυρο απο τι μεση μου.

"Πως σου φανηκε μωρο μου εσενα?" με ρωταω πονηρα.
Μα τι ψωναρα μωρε....

"Ηταν τελεια μωρ..." σταματαω και κοκκινηζω.

"Μωρ...τι? Ελα τελιωσετω ολο!" μου λεει. Εγω δεν ειμαι συνηθισμενη να αποκαλω το αγορι μου μωρο μου.

"Ηταν τελεια μωρο μου!" λεω και κοκκινιζω....
"Ξανα δεν ακουσα?"
"Μωρο μου!"
"Αλλη μια?"
"Μωρο μου, μωρο μου, μωρο μου!"
"Ετσι μαρεσει" μου λεει τσιμποντας με στους γοφους με αποτελεσμα να τσιριξω και να τρεξω στο δωματιο.

"Πολυ ωριμο!" μου λεει και γελαω.
"Ειναιιι!" φωναζω και μπενει στο δωματιο.
"Σου αρεσει να με πηραζεις ε!" μου λεει ενω με εχει κολλησει στην γωνια.
"Ναι, πολυ" του λεω κανοντας ενα αθωο βλεμα.
"Οχιι! Μην το κανεις αυτο..."
"Γιατι?"
"Γιατι θα σε παρω εδω και τωρα στη γωνια..."
"Δεν ειναι οτι δεν το θελω αλλα....εχω να παω και στην Σοφ!" του λεω γελοντας.
"Θα κανω γρηγορα για χαρη σου..!" μου λεει καθος με ακολουθει μεχρη την πορτα και με εμποδιζει.
"Συγνωμη αλλα λιγη συγκρατιση δεν βλαπτη...χαχα"
"Μμ..δεν εχω συνηθισει να μου λεν οχι!"
"Καιρος να το συνιθησεις!" του λεω και του δινω ενα πεταχτο φιλι πριν φυγω.

Κατευθυνομαι στο αμαξι μου και μολις μπαινω μεσα χτηπαει το κινητο μου. Και οπως το φανταστηκα η Σοφ..

"Ναι?"
"Ελα Περρυ που εισαι? Ερχεσαι? Που εισουν ολο το βραδυ? Ανησυχισα..."
"Οπα βρε κοπελα μου ηρεμισε με επιασες απο το λαιμο κατευθιαν!"
"Οκ ενα ενα!"
"Λοιπον κυμηθικα με τον Ζευν..."
"Τιιιι?? Οπααα! Τι εγινε?"
"Σορρυ φιλεναδα αλλα πρεπει να κλεισω γιατι οδηγω!"
"Ελα μην με αφηνεις στην σκεψη!"
"Μην ανχωνεσε ετσι κι αλλιος η σκεψη σου θα ειναι σωστη και ειμαι λιγα τετραγωνα μακρια οποτε τα λεμε!" της λεω και κλεινω το κινητο μου.

Εχω φτασει ιδη και κατευθινομαι στο δωματιο και με μια βαθια ανασα γιατι ξερω οτι θα μου αρχισει την ανακριση μπενω μεσα...