Κεφαλαιο 1ο

410 30 4
                                    

Σαν σήμερα.. πρίν δυο μήνες πέθανε η μαμά. Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη καλά καλά.

Καταλαβαίνω αυτά που μου λέει συνεχώς ο μπαμπάς "πρέπει να το ξεπεράσεις", "πρέπει να βρείς φίλους", "η μαμά σου θα ήθελε να σε δει ευτυχισμένη" άλλα πραγματικά δεν είναι καθόλου εύκολο. Νιώθω ενα κενό απο τότε που έφυγε. Κανένας δεν καταλαβαίνει. Κανένας δεν θα καταλάβει ποτέ πως είναι να βλέπεις τον μόνο άνθρωπο ο οποίος σε νοιάζεται να ξεψυχάει μπροστά σου και εσυ να μην μπορείς να κάνεις κάτι για να τον βοηθήσεις.

Εκείνη τη μέρα είχα δει έναν άντρα έξω απο το σπίτι μας να παρακολουθεί όμως η μαμά μου είπε να μη δώσω σημασία και αυτό έκανα. Μετά απο τέσσερις ώρες κάηκε το σπίτι.. με τη μαμά μου μέσα.. και εγώ δεν μπόρεσα να την βοηθήσω. Η μαμά με πίεσε να βγώ απο την πίσω πόρτα μα η ίδια δεν πρόλαβε. Δεν έχει φύγει αυτή η εικόνα απο το μυαλό μου αυτούς τους δυο μήνες. Είμαι τόσο σίγουρη οτι εκείνος ο άντρας έφταιγε για όλα. Ο μπαμπάς μου ποτέ δεν πίστεψε σε αυτά που του έλεγα, με πήγε σε διάφορους γιατρούς, ψυχολόγους μόνο και μόνο για αυτό το θέμα. Πιστέυει πως όλα αυτά τα έβγαλα απο το μυαλό μου.

Σήμερα είναι η πρωτη μέρα μου στο σχολείο εδώ στο Λονδίνο και δεν έχω καθόλου όρεξη να πάω.

"Αγάπη μου σήκω, έχει παει 6:30 η ωρα" άκουσα τον μπαμπά μου να φωνάζει απο την κουζίνα "θα αργήσεις" είπε και σηκωθηκα αμέσως.

Πηγαίνω αμέσως στο μπάνιο, βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σκέφτομαι πως μετα τον θάνατο της μαμάς έχω γίνει φυτό. Το αφήνω πίσω και μπαίνω στη μπανιέρα για να καθαρίσω το κορμί μου.

Μέσα σε 15 λεπτα έχω τελειώσει το μπάνιο και τα μαλλια και τώρα βρίσκομαι μπροστά στη ντουλάπα για να βρω ρούχα. Ακουσα απο κάτι κορίτσια εδώ στη γειτονιά να λένε πως στο καινουριο μου σχολείο έχει πολλά όμορφα αγόρια, μου ειπαν να ντυθώ καλά για να κάνω εντύπωση αλλά πραγματικά είναι το τελευταιο που με νοιάζει αυτή τη στιγμή.

Αποφασίζω λοιπόν να φορέσω ενα σκισμένο τζιν, ενα απλό T-shirt και τα all star μου. Κατεβαινω κάτω για να φάω το πρωινό που μου έχει φτιαξει ο μπαμπάς. Είναι τόσο καλός και παντα ξέρει τι πρεπει να κανει για να είμαι χαρούμενη. Τον αγαπάω πολύ. Ποτε δεν θα αγαπήσω άλλον άντρα περισσότερο.

Με το που φτάνω κάτω στη κουζίνα βλέπω στο τραπέζι ενα πλούσιο πρωινό. Αυγά, μπέικον, φριγανιές, τηγανιτες, μαρμελάδα, σοκολάτα, γάλα, χυμοί και αλλά πολλά τέτοια φαγητά.

Monster H.S.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora