Monster H.S.

Κεφαλαιο 7ο

Εμφανίστηκε ενα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μου και έβαλα το κεφάλι μου στο στήθος του ενώ εκείνος με κοιτούσε.

Πέρασε πολλή ώρα έτσι, εγώ ξαπλωμένη πάνω του και εκείνος να με κοιτάει σκεπτόμενος δίχως να γνωρίζω το τι. Αυτός ο άνθρωπος είναι μυστήριος, έχω καταλάβει πως δεν ανοίγεται εύκολα σε κάποιον όμως εγώ θα προσπαθήσω να του το αλλάξω αυτό. Θέλω να με εμπιστεύεται αφού μόλις πριν λίγο μου εξομολογήθηκε τα αισθήματα του για εμένα.

Σήκωσα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω και διέκρινα το ίδιο βλέμμα με παλιά, όπως εκείνο της Sam όταν με βλέπει. Μάλλον δεν κατάλαβε ότι τον είδα. Με τρόμαξε αυτή η ματιά του. Σηκώθηκα απότομα από πάνω του και έμεινα εκεί να τον κοιτάζω. Κατάλαβα πως ο Harry ξαφνιάστηκε όμως δεν έκανε καμία κίνηση να με πλησιάσει, ούτε να σηκωθεί από το κρεβάτι μου.

"Τι σου έκανα;" τον ρώτησα ακόμη τρομαγμένη. Μου είναι δύσκολο να καταλάβω αν όντως είναι ερωτευμένος μαζί μου ή αν μου λέει ψέματα αυτή τη στιγμή. Θα ήθελα απλά να ειμασταν αγκαλιά λες και δεν έχει γίνει τίποτα όμως αυτό δεν γίνεται.

"Χαλάρωσε Ellie δεν καταλαβαίνω τι έχεις πάθει" μου είπε εντελώς αδιάφορος και χαλαρός.

"Θέλω να μείνω μόνη μου, μπορείς να πηγαίνεις; Σταμάτησε να βρέχει" του είπα. Προσπάθησε να πει κάτι όμως τον διέκοψε και τον παρακάλεσα να φύγει με δικαιολογία πως δεν είμαι καλά.

Εκείνος έφυγε και εγώ όπως πάντα έμεινα μόνη μου. Είμαι πολύ μπερδεμένη και αυτή τη στιγμή το μόνο που θέλω είναι να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Νιώθω σαν αγάπη χωρίς πάθος. Άνθρωπος χωρίς αίμα.

Τον Harry τον γνωρίζω ελάχιστο καιρό όμως από την αρχή ενιωσα ένα πολύ ισχυρό δέσιμο μαζί του. Ήταν ο πρώτος που με έκανε να νιώσω πεταλούδες στο στομάχι. Ο μόνος που με έκανε να καταλάβω πως αυτά που μου είπε ο μπαμπάς μου δεν ισχύουν. Ήταν ο πρώτος μου μπόρεσε να με κολακεύσει μόνο με μία του λέξη.

Το υπόλοιπο βράδυ το πέρασα κλαίγοντας στο κρεβάτι μου. Προσπάθησα να τηλεφωνησω στον David όμως δεν απάντησε σε καμία από τις κλήσεις μου. Αρχίζω να πιστεύω πως και αυτός απομακρύνεται από εμένα. Ήταν να έρθει σήμερα στο σπίτι μου αλλά δεν ήρθε και κατά τύχη εμφανίστηκε εδώ ο Harry. Μήπως αυτό δεν ήταν τυχαίο.

...

Το επόμενο πρωί αφού σηκώθηκα ενιωσα έναν δυνατό πόνο στο κεφάλι. Δεν θα πάω σήμερα σχολείο. Πρέπει να ηρεμήσω και να σκεφτώ. Κατεβηκα κάτω στη κουζίνα και άκουσα το μήνυμα που μου είχε αφήσει ο μπαμπάς μου στο τηλεφωνητή. Έλεγε πως θα λείψει ακόμη για δύο εβδομάδες και να μην ανησύχησω. Το μόνο καλό που έμαθα. Τουλάχιστον θα έχω την ηρεμία μου στο σπίτι και θα μπορώ να σκεφτώ.
Ή μέρα πέρασε ήσυχα. Κανένας δεν με πήρε τηλέφωνο κι ούτε χτύπησε τη πόρτα. Ήμουν όλη μέρα μπροστά στη τηλεόραση μέχρι που χτυπάει η πόρτα. Τρέχω αμέσως και κοιτάζω στο ματάκι (ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό). Είναι το τελευταίο άτομο που περίμενα να δω εδώ.

Σορρυ που δεν ανεβασα τόσο καιρό ουτε ένα κεφάλαιο όμως είχα πολύ διάβασμα και το προηγούμενο σκ είχα πάει και 3μερη με το σχολείο.

Είναι μικρό αυτό το κεφάλαιο όμως θα ανεβασω κι άλλο αυτή την εβδομάδα αφού θα κάθομαι όλη μέρα σπίτι.

Vote & comment αν σας άρεσε.
All the live -S